ΠΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ

Πόσες φορές, με κέρασες με πίκρες
στα χρόνια που περάσαμε μαζί
και φόραγα μια μάσκα με ελπίδες
να δείχνω ευτυχισμένη στη ζωή!

Πως θα'θελα   να φύγω μακριά σου
να φόραγα φτερά ενός Αετού
χωρίς ποτέ να ακούω τα βήματά σου
να χάνομαι στα βάθη του ουρανού!

Πόσες φορές καθώς ζούσα μαζί σου
ένοιωθα μαριονέτα σε σκηνή
πόσες φορές με πλήγωσε η σιωπή σου
και χόρευαν λυγμοί, μεσ' την ψυχή!

Η ΑΓΑΠΗ ΜΑΣ

Δεν ήταν άλλη η αγάπη μας
παρά ένα βλέμμα με υποσχέσεις
που έφευγε και πάλι γυρνούσε.
Δεν ήταν άλλη η αγάπη μας
από ένα μαρμαρωμένο χαμόγελο
στην κλεψύδρα του χρόνου !
Δεν ήταν άλλη η αγάπη μας
από έναν αστερία δομημένο
με σοφία.
Δεν ήταν άλλη η αγάπη μας
από υπομονή και επιμέλεια.

Καληνύχτα

Σας λέω την καληνύχτα μου
με του βοριά τ'αγέρι
σ'όλους τους φίλους που

αγαπώ
σ'όλης της γης τα μέρη

Η μνήμη

πολλές φορές η μνήμη μας
σκοντάφτει στο σκοτάδι
και αργεί να βρει την έξοδο
από το λαβύρινθο της σιωπής
και τότε πολλές φορές, γίνεται
πηγή οδύνης

OΙ ΑΝΑΣΕΣ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ

Οι δικές μου οι ανάσες
είναι μόνο τα παιδιά μου
κι'όσο ζω και ανασαίνω
θα'ναι πάντα στην καρδιά μου!

Οι δικές μου οι ανάσες
είναι χνώτο που ζεσταίνει
είναι χάδι που τυλίγει
τα παιδιά και ξαποσταίνει

Είναι ανάσες κουρασμένες
βγαίνουν μέσα απ' την ψυχή

είναι αγάπες χορτασνένες

για το κάθε μου παιδί!!!!

Οι δικές μου οι ανάσες

σαν λουλούδι μαραμένο

απ'τη ζέστη και τον ήλιο

αλλά πάντα χορτασμένο!

Κι'όσο ζω και μεγαλώνω

τα όνερα για τα παιδιά

οι ανάσες θα τα φτάνουν

ως τον ουρανό ψηλά !!!

ΝΥΧΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΩΝ

Αυτή τη νύχτα οι Άγγελοι
τη γέννησή του ψάλουν
καθώς οι μάγοι ξεκινούν
το βρέφος να αγκαλάσουν.
Στη φάτνη που γεννήθηκε
απόψε ο χριστός μας
κάτω απ'το φως

του αστεριού
στον κόσμο το δικό μας!

  Αυτή τη νύχτα την γλυκιά
που ηχούνε οι καμπάνες
και υμνούν οι Άγγελοι ψηλά
και χαίρονται οι μανάδες!
Οι μάγοι από μακριά
με αστέρι λαμπερό
να προσκυνήσουν πήγανε
το θείο το Μωρό!

Ηχούν καμπάνες δυνατά
αυτή την άγια νύχτα
γιατί γεννήθηκε ο Χριστός
κανείς δεν έχει πίκρα
!Και οι Άγγελοι γλυκόφωνοι
ψέλνουν τη γέννησή του
κι'όλοι οι άνθρωποι παντού
χαίρονται τη ζωή του!

ΔΕΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΗΣΑ ΠΟΤΕ ΜΟΥ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ

Δεν φωτογράφισα ποτέ μου το φεγγάρι

τις ώρες που με είχες αγκαλιά

το κοίταζα και γέλαγα μαζί σου
και νόμιζα μας έστελνε φιλιά!!

Το έβλεπα να είναι με σ' τ' αστέρια
που στήσανε χορό, στον ουρανό
και ένιωθα πως κάποια Καλοκαίρια
θα μ'αφηνες μονάχη να κοιτώ!!
Τότε που ήταν τα φιλιά σου μαγεμένα
κι'η αγάπη μας φαινόταν φλογερή,
μονάχος έφυγες δεν έγινε τυχαία
δε μου'πες ούτε αντίο μια στιγμή!!

Δεν φωτογράφισα ποτέ μου το φεγγάρι
τις ώρες που μας κοίταζε γλυκά
μα νόμιζα ότι μας υποσχόταν,
πως πάντα θα ήτανε, με φλόγα η αγκαλιά!!!