Που να στεγάσω τα όνειρά μου,
τώρα που μίκρυνε πολύ το σπίτι
της ελπίδας?Το έκαναν κατάσχεση ,οι σύντροφοι
Ευρωπαίοι, και κλέψανε τα όνειρα
στη σκοτεινιά μιας νύχτας!
Άδεια κουφάρια μείναμε,χωρίς καμμιά
ελπίδα,και προχωράμε μόνοι μας στο
δρόμο της Αβύσσου!
Που οδηγεί στα τάρταρα και γυρισμό
δεν έχει,χωρίς αγάπη και όνειρα και
δύσκολο το πίσω!
Μα πρέπει να ξυπνήσουμε,να αλλάξουμε
πορεία,να καθαρίσουμε μαζί, τους βαλτω
μένους δρόμους!
Να φτάσουμε στο ξέφωτο,να αλλάξουμε
σελίδα,και να φωνάξυμε όλοι μας ,μακριά
εμείς απο όλους!
