Μια φίλη μου, μου έστειλε ένα εμαιλ και μου έγραφε τους προβληματισμούς της για την κατάσταση πουεπικρατεί στην χώρα μας και μου έλεγε ότι φταίμε και μεις, που τα επιτρέψαμε όλα αυτά !προβληματίσθηκα και γράφω και εγώ στο μπλοκ μου τους δικούς μου ,προβληματισμούς με τον τίτλο ,ΕΣΥ ΠΟΥ ΗΣΟΥΝ?
Φοβάμαι ,ανησυχώ και αναρρωτιέμαι, για το μέλλον των παιδιών μας, για το γκρέμισμα των ονείρων μου,των μακροχρόνιων προσπαθειών μου και τότε μέσα μου ,οργίζομαι και λέω στον εαυτόμου.
Που ήμουν όλα αυτά τα χρόνια ? Που ήσουνα εαυτέ μου? Που ήσουν όταν μα ς ξεπουλούσαν και μας πέταγαν στη μούρη μας ,τα πλαστικά όνειρα και εσύ τα κινηγούσες? Που ήσουνα όταν ο γιατρος σου ζήταγε φακελάκι,και εσύ αντι να τον καταγγείλεις του το έδινες/
Που ήσουν ,όταν έβλεπες τους μεγαλοδικηγόρους να περιφέρονται στα κανάλια και να δίνουν συμβουλές ,ενώ ταυτόχρονα δήλωναν στην εφορεία 10000χιλ Ευρώ ,πιο λίγα απο τα δικά σου?
Που ήσουν όταν έδινες χρήματα στην πολλειοδομία για να βγει δήθεν πιο νωρίς η οικοδομική σου άδεια?
Που ήσουν όταν έκανες γαργάρα το σάλιο σου και έδινες μίζα στον εφοριακό η στο ΙΚΑΤΖΗ?
Που ήσουν όταν έτρεχες στα γραφεία των βουλευτών, για μια θέση στο δημόσιο και φιλούσες κατουρημένες ποδιές?
Που ήσουν μεγάλε επιχειρηματία ,όταν μαγείρευες τα βιβλία σου και ήσουν εντάξει στην Εφορεία/?
Που ήσουνα όταν έβλεπες τους καθηγητές του λυκείου να κα΄νουν φροντιστήρια και να διακινούν μαύρο χρήμα και έστελνες και εσύ το δικό σου παιδί?
Που ήσουν με το χρηματστήριο?
Που ήσουν όταν οι άρχοντες της Εκκλησίας αποδεικνύονταν πιο κόσμιοι?Που ήσουν όταν η χώρα σου καιγόταν και εσύ καμάρωνες τις φωτιές από τα κανάλια/Που ήσουν όταν οι συνδικαλιστές κατέβαζαν τους διακόπτες,γαι τα δικάτους προσωπικά συμφέροντα και σου έκαναν ζημιά?
που ήσουν όταν τα ροζ πλημύριζαν την ζωή σου και εσύ κοίταζες απο την κλειδαρότρυπα?
Τώρα τους φωνάζουμε όλους Λαμόγια και είναι! Όμως φταις και εσύ ,φταίω και εγώ,φταίμε και όλοι μας!!!!!!ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ ΜΑΣ,για όσα μπορούσαμε και δεν τα καταγκείλαμε.
Φοβάμαι ,ανησυχώ και αναρρωτιέμαι, για το μέλλον των παιδιών μας, για το γκρέμισμα των ονείρων μου,των μακροχρόνιων προσπαθειών μου και τότε μέσα μου ,οργίζομαι και λέω στον εαυτόμου.
Που ήμουν όλα αυτά τα χρόνια ? Που ήσουνα εαυτέ μου? Που ήσουν όταν μα ς ξεπουλούσαν και μας πέταγαν στη μούρη μας ,τα πλαστικά όνειρα και εσύ τα κινηγούσες? Που ήσουνα όταν ο γιατρος σου ζήταγε φακελάκι,και εσύ αντι να τον καταγγείλεις του το έδινες/
Που ήσουν ,όταν έβλεπες τους μεγαλοδικηγόρους να περιφέρονται στα κανάλια και να δίνουν συμβουλές ,ενώ ταυτόχρονα δήλωναν στην εφορεία 10000χιλ Ευρώ ,πιο λίγα απο τα δικά σου?
Που ήσουν όταν έδινες χρήματα στην πολλειοδομία για να βγει δήθεν πιο νωρίς η οικοδομική σου άδεια?
Που ήσουν όταν έκανες γαργάρα το σάλιο σου και έδινες μίζα στον εφοριακό η στο ΙΚΑΤΖΗ?
Που ήσουν όταν έτρεχες στα γραφεία των βουλευτών, για μια θέση στο δημόσιο και φιλούσες κατουρημένες ποδιές?
Που ήσουν μεγάλε επιχειρηματία ,όταν μαγείρευες τα βιβλία σου και ήσουν εντάξει στην Εφορεία/?
Που ήσουνα όταν έβλεπες τους καθηγητές του λυκείου να κα΄νουν φροντιστήρια και να διακινούν μαύρο χρήμα και έστελνες και εσύ το δικό σου παιδί?
Που ήσουν με το χρηματστήριο?
Που ήσουν όταν οι άρχοντες της Εκκλησίας αποδεικνύονταν πιο κόσμιοι?Που ήσουν όταν η χώρα σου καιγόταν και εσύ καμάρωνες τις φωτιές από τα κανάλια/Που ήσουν όταν οι συνδικαλιστές κατέβαζαν τους διακόπτες,γαι τα δικάτους προσωπικά συμφέροντα και σου έκαναν ζημιά?
που ήσουν όταν τα ροζ πλημύριζαν την ζωή σου και εσύ κοίταζες απο την κλειδαρότρυπα?
Τώρα τους φωνάζουμε όλους Λαμόγια και είναι! Όμως φταις και εσύ ,φταίω και εγώ,φταίμε και όλοι μας!!!!!!ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ ΜΑΣ,για όσα μπορούσαμε και δεν τα καταγκείλαμε.
