Σ"ΕΝΑ ΚΟΥΤΑΚΙ ΑΣΗΜΕΝΙΟ

Σ'ένα κουτάκι ασημένιο μου είχες φέρει,
χρυσό βραχιόλι, που το φόρεσα στο χέρι!
Να σε θυμάμαι και γεμάτη με αγάπη,
να'ναι η ζωή μου σαν πολύτιμο πετράδι!

Ήταν το δώρο σου αυτό,απ'τα πιο ωραία,
όμως τα χρόνια μου ,μαζί σου ταραγμένα!
Και αν το βραχιόλι σου το βγάλω απ΄το χέρι,
στο ασημένιο το κουτί,πάλι θα μπαίνει!!!!

Και τώρα που έφυγες εσύ,ούτε με νιάζει,
αυτό το δώρο το κρατώ, πάντα με αγάπη!
Για τις χαρούμενες στιγμές,θα το κρατάω

και το βραχιόλι σαν δεσμό, θα το φυλάγω!

Γιατί ποτέ δεν θα ξεχάσω κάποια χρόνια
που οι δυό μας είμαστε μαζί,σαν χελιδόνια!
Και το βραχιόλι θα κρατώ,μεσ'το κουτάκι,
σαν μια αντίκα ,απο φλογερή αγάπη!!! 

ΧΩΡΙΣ ΟΔΗΓΙΕΣ

Μας δώσανε ένα δρόμο για
να τον περπατήσουμε,
μας δώσανε μία ζωή για να
την ζήσουμε,
μα δεν μας είπανε το πως και
το γιατί!!
Και εμείς νομίσαμε,πως ο δρό
μος είναι ατελείωτος
και η ζωή επίσης και η γνώση,
απέραντη!!
Και τώρα που φτάσαμε στο τέρμα
του δρόμου
Τώρα που είμαστε προς το τέλος
της ζωής,
μια μόνο γνώση αποκομίσαμε!!
Δεν μάθαμε ποτέ να περπατάμε!
δεν μάθαμε να ζούμε, όπως πρέπει!!!!!