KEIMENO AΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΓΡΑΦΩ

Στο  δρόμο μου  αντιμετώπισα πολλά ρεύματα,
ανέμους και  καταιγίδες ,αλλά  συνέχισα να  κά
νω κουπί και έχω καταλήξει,ότι  το Νησί  που ή
θελα να φτάσω,δεν  βρίσκεται  πια  στον ορίζον
τα!Όμως αφήνω το ρεύμα να με παρασύρει και
τελικά,αγκυροβολώ την βάρκα μου σε Νησί που
οδηγήθηκα ,τυχαία!
Δεν χρειάζεται όμως,να αποδείξω σε κανέναν ό
τι   έχω καταφέρει να κάνω,αυτό που εγώ επιθυ
μούσα και ίσως πολύ περισσότερα από όσα εγώ
πραγματικά ,ονειρεύομουνα!....
.

ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ

Δεν με νοιάζει για το χθες,
με ποιόν γυρνούσες!
Δεν με νοιάζει κάποιες νύχτες
ποιόν φιλούσες!
Τώρα θέλω ,να είσαι πάντοτε
δική μου,
Στην ζωή μου ,ο ουρανός  και
η προσευχή μου!

Δεν με νοιάζει για αγάπες
περασμένες.
Ούτε ψάχνω κάποιες νύχτες
ξεχασμένες!
Θέλω να΄σαι,μια για πάντα
στη ζωή μου.
Ένα κομμάτι απ'την ίδια
την ψυχή μου!

Δεν με νοιάζει για το χθες
είμαστε. ξένοι.
Και ούτε ξέρω ποιός σε είχε
αγκαλιά!
Τώρα εμείς ,πάντοτε οι δυο
αγαπημένοι,
και η καρδιά μας μια πολύ
ζεστή φωλιά!!!!!

MOIAZOYN TA ΔΑΚΡΥΑ ΦΤΕΡΑ

Λες και είχανε τα δάκρυα φτερά,
κανένας δεν τα είδε που κυλήσαν,
χαθήκαν και πετάξαν μακριά,
μα ήρθαν άλλα και ξανακυλήσαν!

Και ήρθε στην καρδιά μου σπαραγμός
κοκκίνησαν τα μάτια σαν την δύση,
και όλα μου τα δάκρυα σαν φτερά
πετάγαν σαν πουλιά μέσα στη φύση!

Ξανάρθανε τα δάκρυα σαν πουλιά,
πετάξανε και φύγαν  τρομαγμένα,
μα έρχονται και φεύγουνε ξανά,
απ'την καρδιά μου μέσα, πληγωμένα!!

ΩΡΑ ΚΑΛΗ

Ώρα καλή σου μάτια μου,
φευγεις με τα όνειρά σου,
μαζί σου όμως πονηρά,
παίρνεις και την καρδιά μου!

Ώρα καλή σου αγάπη μου
σαν φεύγεις να φωνάξεις,
πως θέλεις να σε αγαπώ,
αυτό να μου προστάξεις!

Τραβάς για άλλο ουρανό,
και στο γαλάζιο κύμα,
χάθηκες μεσ' τα όνειρα
πήγες για άλλη πατρίδα!

 Εγώ θα βλέπω τα κουπιά,
στο κύμα το αφρισμένο,
και θα φωνάζω δυνατά
πως θα σε περιμένω!!!!

Η ΕΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΟΥ

Στο χωριό μου που νομίζω πιο ωραίο δεν υπάρχει,
έχει εκεί στην είσοδό του, μια πολύ παλιά Εκκλησιά.
Έξω υπάρχει ένα κτισμένο, πέτρινο εικονοστάσι,
τα καντήλια μέσα είναι, φτωχικά και όχι χρυσά!!!

Στα μανάλια της δεν έχει θέση για τρανές λαμπάδες,
μόνο καίνε τα καντήλια στου Αϊ Γιώργη την τιμή!
Δεν υπάρχουνε  ψαλτάδες ,τα ψαλτήρια είναι άδεια,
και ένας μόνο ιερέας ψέλνει πάντοτε, εκεί!!

Μα σ' αυτήν την Εκκλησία,το αισθανόμαστε μεγάλο,
του Θεού το μεγαλείο ,απ' το χρόνο τον παλιό.
όλοι ανάβουμε κεράκι, για την χάρη του Αϊ Γιώργη
και όλοι πάντα το καντήλι, το ζητάμε φωτεινό!

Με ένα  τέμπλο  σκαλισμένο, από χέρι  λαϊκό,
με εικόνες στολισμένο, δείχνει πως είναι παλιό!
Στο Δεσποτικό του θρόνο, πρόσωπο ζωγραφιστό,
για τον πρώτο το Δεσπότη, που ήρθε τότε στο χωριό!

Με σ' αυτή την Εκκλησία, βαφτισθήκαμε μικροί,
Χριστιανούς μας καμαρώσαν οι γονείς μας, μέσα εκεί.
Και άλλοι εκεί στεφανωθήκαν και εγίνανε γαμπροί,
και άλλοι αποχαιρετήσαν από κει  και την Ζωή !!!!!

ΜΕΣΑ ΑΠ 'ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ

Όλες τις θάλασσες, μονάχος γύρισα,
αγάπη  έψαχνα , παντού  μακριά,
αλλά δεν άντεξα, η βάρκα σάπισε,
και έμεινα μόνος, μες 'τα βαθιά!!!

Και που δεν έψαξα, και που δεν γύρισα
να  βρω το όνειρο ,αυτό που  ζω,
σε όλα τα πέλαγα, το αναζήτησα,
μα μες 'τα μάτια σου, ήταν τα δυο!!!

Μέσα στα μάτια σου, τον κόσμο γνώρισα
και όλα μου γέλαγαν, πολύ  γλυκά,
όμως δεν  κράτησε  αυτό το όνειρο,
λες και  το  έσβησε ,η παγωνιά!!!

Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ

Έμοιαζε πλοίο δυνατό,με το όνομα Ελλάδα
και σε μεγάλες θάλασσες,πήγαινε μακριά.
Όπου και αν πήγαινε,το χθες μ'αγάπη συναντούσε
το αύριο και το προχθές,άγγιζε δυνατά!11

Και προχωρούσε στα βαθυά,σε κύματα αφρισμένα,
με τον γαλάζιο ουρανό κατάρτι στ'ανοιχτά,
και είχε για καπετάνιο της,τον λαμπερό της ήλιο
στιγμές από το παρελθόν και αμέτρητα νησιά!!!

Μα τώρα όλα άλλαξαν,βουλιάζει το καράβι,
η σιδερένια άγκυρα ,έχει σαπίσει πια!....
Κάποιοι τον ήλιο έσβησαν και πήραν το τιμόνι
την χώρα μας την μάδησαν,δεν έχει πια φτερά!!!!!

ΔΥΟ ΠΑΝΙΝΑ ΚΟΥΚΛΑΚΙΑ

Δυο πάνινα κουκλάκια,έχω κρυμένα,
μεσ'το συρτάρι σ'ένα έπιπλο παλιό
σφιχτά έχουν τα χείλη μαραμένα,
μου τάφτιαξε η μάνα σαν μωρό!!!

Σαν νιώθω η μοναξιά να με πιέζει
αβάσταχτη και να ανασάνω δεν μπορώ
τα βγάζω τότε επάνω στο τραπέζι,
τα χρονια μου τα παιδικά αναπολώ.

Δυο πάνινα κουκλάκια,έχω κρυμένα
μου φέρνουν αναμνήσεις μακρινές,
νομίζω πως μιλούν μόνο για σένα,
που τα έκανες σε άλλες εποχές!!!..