Η ζωή της Όλγας ,φάνταζε υπερβολικά όμορφη και η γοητεία της φύσης την είχε μαγέψει! Αχ μου έλεγε πάντα να μπορούσα να είχα μια φωτογραφική μηχανή,για να φωτογραφήσω όλα όσα βλέπω γύρω μου!Όμως αυτό θα η΄ταν μεγάλη πολυτέλεια για μένα που είμαι η κόρη του Διακονιάρη!!Τότε εγώ την αγκάλιαζα και της φώναζα δυνατά πόσο την αγαπούσα και την θεωρούσα την πιο καλή μου φίλη και γι'αυτήν πήγαινα στο χωριό!
Ήταν της Αναλήψεως και ήμουνα πάλι στο χωριό .Εκείνη η ημέρα δεν θύμιζε σε τίποτα,αυτό που θα επακολουθούσε αργότερα.Μεσημέρι ντάλα και ο ήλιος άρχισε να τσουρουφλίζει τα πάντα,μέσα στο λιβάδι,όπου η Όλγα έβοσκε τα αρνάκια τηςΤα μάζεψε κάτω απότην βελανιδιά,γαι να έχουν δροσιά στην σκιά του δένδρουκαι η ίδια καθισμένη στα χορτάρια, κεντούσε στο καμβά της τις πολύχρωμες ανεμώνες,που πάντα τις ονόμαζε αρχόντισσες της φύσης και τις κίτρινες μαργαρίτες που πάντα τις μαδούσε και τις ρωτούσε αν την αγαπάει κανείς! και ξαφνικά όπως κοίταζε προς το ξωκλήσι του Αγίου Δήμητρίο,είδε να προβάλλουν δειλά-δειλά ,κάποια σκούρα σύννεφα! Στην αρχή,ήταν λίγα και μετά πολύ περισσότερα! Εκείνη όμως παρακολουθούσε τον ήλιο που σκόνταφτε
επάνω τους ,λες και ήθελε να παίξει κρυφτούλι μαζί τους!Πότε ήταν επιθετικά λαμπερός και άλλοτε θαμπός και δειλός!
Συννεφόκαμα σκέφθηκε και δεν ανυσήχησε καθόλου,ώστε να πάρει το δρόμο για το χωριό!Είχε περάσει μπόρες και μπόρες η Όλγα και ας ήταν μόλις 15 χρονών!Μέσα της έβαζε στοίχημα πως θα νικούσε ο Ήλιος! Όμως τα σύννεφα άρχισαν να γίνονται πιο επιθετικά,να κρύβουν τον ήλιο και ο ουρανός από γαλάζιος ,άρχισε να γίνεται σκούρος και αυτό δεν αλλοίωνε την ομορφιά της φύσης! Τα μαλλιά της έπεφταν στους ώμους σαν μετάξιακαι στο πρόσωπό της είχε τo πιο γλυκό χαμόγελο.Ήταν πολύ όμορφη μέσα στο τσιτακένιο της φόρεμα που της είχε ράψει η γιαγιά μου σφιχτό στο σφριγηλό της σώμα! Έμοιαζε σαν Άγγελος που είχε βρεθεί εκεί και μπορούσε να χαμογελάει ακόμα και στις δυσκολίες της ζωής! Η Όλγα ένιωθε σαν πρωταγωνίστρια ,μέσα σ'αυτό το μαγικό Περιβάλλον!!
Δεν πρόλαβε όμως να χαρεί αυτό που έβλεπε γιατί όλα έγιναν πολύ ξαφνικά και πολύ γρήγορα!Τα σύννεφα έκρυψαν τον Ήλιο και μια μεγάλη πύρινη γώσσα ξεπρόβαλε από μακριά.Μάζεψε αμέσως τα αρνάκιa ,πήρε τον παρδαλούδητης στην αγκαλιά για να φύγουν για το χωριό μα η βροχή την πρόλαβε Νερό πολύ νερό και ένα μεγάλο χαλάζι που έμοιαζε σαν χοντρό κεράσι.Το τσιτακένιο της φόρεμα κόλλησε στο σώμα της και τα μαλλιά της έσταζαν νερό.Πρώτη φορά τρόμαξε τόσο πολυ,με την μανία της φύσης!Χωρίς να σκεφθεί ,τρύπωσε στην κουφάλα της μεγάλης βελανιδιάς.Το τι ένιωσε η Όλγα εκείνη την στιγμή κανείς δεν το ξέρει και κανείς δεν έμαθε τι έγινε σε κείνη την γέρικη βελανιδιά.!Πρώτη έφτασε η Ασπασία που σκάλιζε πιο κάτω το αμπέλι! Εκείνη είδε την λάμψη επάνω στο δένδρο και ανησυχώντας έφτασε πρώτη.Τα πρόβατάκια όλα γύρω νεκρα΄και μέσα στην κουφάλα η Όλγα μαυρισμένη, και ακίνητη! Η Όλγα ήταν νεκρη αγκαλιασμένη με το αγαπημένο της αρνάκι,Ενώ ένα μαύρος καπνός ανεβαινε προς τον ουρανό από την κορφή του δένδρου! Η βροχή σταμάτησε γρήγορα
μια μπόρα ήταν που όμως έκανε τόσο κακό!Τα σύννεφα άρχισαν πάλι τα παιχνιδίσματα με τον ήλιο και ένα λαμπερό ουράνιο τόξο φάνηκε απο τον ουρανό και σταματούσε στην κορυφή της καψαλισμένης βελανιδιάς που από τότε ονομάσθηκε η βελανιδιά της Όλγας
Το τι επακολούθησε μετά είναι απερίγραπτο! Μόνος του ο πατέρας την έβγαλε από το δένδρο και κρατώντας την στηναγκαλιά του τηνοδηγούσε προς το χωριό,και μένα μου θύμιζε αυτή η πομπή κάτι σαν αρχαία τραγωδία Ακολουθούσα δακρυσμένη και αντι να κοιτώ μπροστα γύριζα πίσω,και τι λέτε ότι είδα? Το ουράνιο τόξο που εκείνη την στιγμή εμένα με φάνταζε σαν σκάλα που ξεκινούσε απο το δένδρο και πήγαινε στον ουρανό την γλυκιά Όλγα! Μα όπως κοίταζα προς τα εκεί έβλεπα την όλγα επάνω σε ένα άσπρο άλογο ντυμένη νυφούλα να μου στέλνει φιλιά και ναμου φωνάζει Σ'αγαπώ Αγαθή και μην κλαις γιατί φεύγω ευτυχισμένη! Στην αρχή τρόμαξα αλλάμετά άρχισα να φωνάζω πολύ δυνατά!Και εγώ σ'αγαπω όλγα μου και δεν πρόκεται να σε ξεχάσω ποτέ! Με κοίταζαν όλοι περίεργα γιατί κανείς δεν έβλεπε ότι έβλεπα εγώ,αλλά αυτό δεν με ενδιέφερε καθόλου! Για μένα απο τότε το ουράνιο τόξο έγινε η σκάλα που οδηγεί στον ουρανό και μου αρέσει να το βλέπω!!!!!
