TA ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ (ΠΟΙΗΜΑ)

             ΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Θυμάμαι όταν βρέθηκα μεσ'την ζωή μονάχη
και ολοταχώς προχώραγα να δίνω πάντα μάχη,
βρέθηκα μεσ'τα δύσκολα με αγκίδεςσκαλοπάτια
και είδα πως βγήκα ξαφνικά,σε δυο μονοπάτια!

Ήταν στενά και ολόιδια και στάθηκα για λίγο
να ξεδιψάσω και να ιδώ, ποιο θάπαιρνα να φύγω,
για να μπορέσω να βρεθώ ,σε ξέφωτο λημέρι
όπου γελάει η Άνοιξη,σαν την χαιδεύει τ'αγέρι!

Κουράστηκα να σκέφτομαι και απόφαση δεν πήρα
μα ήρθε τότε μόνη της και μ'έσπρωξε η μοίρα,
στο ένα το πιο δύσκολο ,δύσβατο μονοπάτι
που είχε αγκάθια αγκυλωτά,στο κάθε σκαλοπάτι!

Να ήταν αλήθεια πιο καλό,το άλλο μονοπάτι;
μα η μοίρα μου το στέρησε,θαρείς μ'είχε γινάτι!
Η θα ήτανε χειρότερο από αυτό που πήρα
και θάπρεπε "ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ"να πω σ'αυτή την μοίρα;....

Το ποίημα γράφτηκε για μια παραπονεμένη από την
ζωή της φίλη μου!

Αγαθή Παπαδοπουλου Λαϊου