ΦΛΟΓΙΣΜΕΝΑ ΦΕΓΓΑΡΙΑ

Τα μεταξένια μου φτερά είχα φορέσει
και ένα ακράτητο παλμό στον πηγαιμό,
με το ασημένιο το κλειδί,μέσα στην τσέπη,
να ανόιξω πόρτα, εκεί ψηλά στον ουρανό!

Ήταν η μόνη αποσκευή που είχα μαζί μου,
και ένας πόθος για να φτάσω πιο ψηλά,
να βρώ φεγγάρι να φωτίσω την ζωή μου
όμως τα βρήκα, όλα εκεί πολύ κλειστά

Μα είναι πάντα τα φεγγάρια φλογισμένα
δεν έχουν πόρτες να τα ανοίξεις με κλειδιά,
πίσω από πέργολες καλά είναι φυλαγμένα
θέλει σπουδές και όχι σπουδή, να πας μπροστά!