Αν μιλούσε η μοναξιά,θα σου έλεγε δυο λόγια,
που μου έλεγες παλιά καιείχαν όλα γκρίζο χρώμα!
Θα σου θύμιζε βραδιές,με κουβέντες πονεμένες,
και ελπίδες λιγοστές,σε σελίδες ξεχασμένες!
Αν μιλούσε η μοναξιά,κάποια όνειρα μεγάλα,
θα στα θύμιζε ξανά,να γελάσουν τα ουράνια!
Αν μιλούσε η μοναξιά,θα σου έλεγε καρδιά μου,
πως ακόμα σ'αγαπώ και σε βλέπω στα όνειρά μου!
θα σου θύμιζε στιγμές,λαμπερές και ευτυχισμένες,
για αξημέρωτες βραδιές,και για νύχτες μαγεμένες!!!
που μου έλεγες παλιά καιείχαν όλα γκρίζο χρώμα!
Θα σου θύμιζε βραδιές,με κουβέντες πονεμένες,
και ελπίδες λιγοστές,σε σελίδες ξεχασμένες!
Αν μιλούσε η μοναξιά,κάποια όνειρα μεγάλα,
θα στα θύμιζε ξανά,να γελάσουν τα ουράνια!
Αν μιλούσε η μοναξιά,θα σου έλεγε καρδιά μου,
πως ακόμα σ'αγαπώ και σε βλέπω στα όνειρά μου!
θα σου θύμιζε στιγμές,λαμπερές και ευτυχισμένες,
για αξημέρωτες βραδιές,και για νύχτες μαγεμένες!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου