ΤΩΡΑ ΜΟΝΑΧΟΣ ΕΙΜΑΙ

Το τρένο είχε φτάσει,
γεμάτο στο σταθμό
κι'εγώ ορθός με πόνο,
να ψάχνω να σε δω!
Χαράματα νομίζω,
και 'συ δεν κοίταζες
ανέβαινες στο τρένο,
και παραφύλαγες!!!

Τώρα μονάχος είμαι,
πικρά τα δειλινά,
και βγαίνω στο μπαλκόνι,
με μια θολή ματιά!
μα κι'αν περνούν τα τρένα,
εσύ στο πουθενά,
και μένα η ζωή μου,
με δίχως αγκαλιά!!!

Ανέβηκες στο τρένο,
και έφυγες μακριά,
χωρίς να χαιρετίσεις
να ρίξεις μια ματιά!
και ούτε ένα δάκρυ,
να τρέχει απ'τη ματιά
όλα τά είχες ξεχάσει,
αγάπες και φιλιά!

Μα εγώ θα περιμένω,
και λέω πως θα φανείς
σαν δώρο στην αγάπη,
μπορεί να ξαναρθείς!!