ΠΕΡΠΑΤΗΣΑ ΜΟΝΗ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Πέρασες δίπλα απ'την ανάσα
μιας ελιάς,

μ'ένα παράξενο χαμόγελο στα

χείλη,

και εγώ σε ρώτησα,που είσαι

και που πας,

γιατί φορτώνεις την καρδιά μου

μόνο θλίψη!!!

Μα δεν μου μίλησες,δεν μούπες
σ'αγαπώ,
γύρισες πίσω και το έβαλες στα
πόδια,
λες και μου έλεγες, εγώ δεν είμαι
εδώ,
δική σου είναι η ζωή, μπροστά,
προχώρα!

Μόνη περπάτησα, μεσ΄το δρομάκι
της ζωής,
φόρεσα όνειρα τρελά και διαλεγ
μένα,
και αν άγγιξα την παγωνιά μιας
ψυχής,
στα αστέρια έφτασα και ας ήτανε
σβησμένα!!!!!