ΝΥΧΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΩΝ

Αυτή τη νύχτα οι Άγγελοι
τη γέννησή του ψάλουν
καθώς οι μάγοι ξεκινούν
το βρέφος να αγκαλάσουν.
Στη φάτνη που γεννήθηκε
απόψε ο χριστός μας
κάτω απ'το φως

του αστεριού
στον κόσμο το δικό μας!

  Αυτή τη νύχτα την γλυκιά
που ηχούνε οι καμπάνες
και υμνούν οι Άγγελοι ψηλά
και χαίρονται οι μανάδες!
Οι μάγοι από μακριά
με αστέρι λαμπερό
να προσκυνήσουν πήγανε
το θείο το Μωρό!

Ηχούν καμπάνες δυνατά
αυτή την άγια νύχτα
γιατί γεννήθηκε ο Χριστός
κανείς δεν έχει πίκρα
!Και οι Άγγελοι γλυκόφωνοι
ψέλνουν τη γέννησή του
κι'όλοι οι άνθρωποι παντού
χαίρονται τη ζωή του!

ΔΕΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΗΣΑ ΠΟΤΕ ΜΟΥ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ

Δεν φωτογράφισα ποτέ μου το φεγγάρι

τις ώρες που με είχες αγκαλιά

το κοίταζα και γέλαγα μαζί σου
και νόμιζα μας έστελνε φιλιά!!

Το έβλεπα να είναι με σ' τ' αστέρια
που στήσανε χορό, στον ουρανό
και ένιωθα πως κάποια Καλοκαίρια
θα μ'αφηνες μονάχη να κοιτώ!!
Τότε που ήταν τα φιλιά σου μαγεμένα
κι'η αγάπη μας φαινόταν φλογερή,
μονάχος έφυγες δεν έγινε τυχαία
δε μου'πες ούτε αντίο μια στιγμή!!

Δεν φωτογράφισα ποτέ μου το φεγγάρι
τις ώρες που μας κοίταζε γλυκά
μα νόμιζα ότι μας υποσχόταν,
πως πάντα θα ήτανε, με φλόγα η αγκαλιά!!! 

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΗΤΑΝΕ ΘΑΡΡΩ

Ήτανε Αύγουστος θαρρρώ
με κόκκινο φεγγάρι,
όταν μου είπες σ'αγαπώ
στην ακροθαλασσιά!
Με το φεγγάρι λαμπερό,
να μας χαμογελάει,
λες και όλα μας τα όνειρα,
τα άκουγε κρυφά!!

Μα ήρθαν μέρες δύσκολες
τα όνειρα σκορπίσαν
φύγανε βόλτες μακρινές
μπορεί στο πουθενά!
Σαν μισοφέγγαρο η ζωή
τα λόγια ξεχαστήκαν
κι'ας το φεγγάρι τάγραψε
με σινική μπογιά!!!!

Τώρα δεν είσαι πια εδώ
η ζωή μας έχει αλλάξει
μα εγώ ακόμα σ' αγαπώ
ο Αύγουστος υπάρχει!!
Και το φεγγάρι κόκκινο
να σιγοψιθυρίζει,
πως θα' ναι πάντα δίπλα μου

την καρδιά μου να αγγίζει!!!!

ΤΑ ΨΕΥΤΙΚΑ ΤΑ Σ"ΑΓΑΠΩ

Είναι στιγμές που νιώθω γύρω μοναξιά
είναι στιγμές που νιώθω πάντα μόνη
είναι στιγμές, πω ζω μέσα στην ερημιά
και τότε παίρνω το μολύβι για τιμόνι!!

Πάνω σε κόλα από χαρτί όλα τα γράφω
και ξεδιπλώνω την ψυχή μου φανερά
Σμίγω τα χρ΄ψματα και τότε αντγράφω
Όσα μου έδωσε η ζωή κι'ήταν πικρά!

Αυτά που κόμπος στο λαιμό, έχουν καθήσει
όλα τα δάκρια και τα ψεύτικα ,σ'αγαπώ
ένα λυγμό ,μία κραυγή,που έχουν φωτίσει
και κάποια ατέλειωτα γιατί,μ'ενα λυγμό!!

Είναι η καρδιά μου που μιλά και καταγράφει
όλα τα λάθη μιας ζωής γεμάτης πόνο,
μ'ένα μολύβι σε χαρτί, να τα διαβάζει

και να υποφέρει κάθε τόσο ,μεσ΄το χρόνο!!!

ΘΑ ΗΘΕΛΑ

θα ήθελα να είχα δυο φτερά,
γαι να πετάξω μόνη
να ανέβω με χαρά πολύψηλά
μα με κρατούν οι πόνοι

Θα ήθελα ένα ταξίδι μακρινό
μα φεύγω με τη σκέψη
και κάνω τα αδύνατα δυνατά
μα πάντα κάτι φταίει!

θα ήθελα να μιλάει η καρδιά
στου νου μου τα λημέρια




Προσθήκη λεζάντας



κι' εγώ με ευτυχία και χαρά

να περπατώ στ' αστέρια

Θα ήθελα στα όνειρά μου να χαθώ

μα με ξυπνά το δάκρυ

να δω ένα χαμόγελο γλυκό

μα μοιάζει με απάτη!

θα ήθελα το δρόμο μου να βρω

μα ακόμα δεν τον βρήκα

θα ήθελα, να φωνάξω σ' αγαπώ

αλλά δεν σου το είπα!!!

ΗΡΘΕΣ ΚΑΙ ΕΦΕΡΕΣ ΤΟ ΓΕΛΙΟ

Σ'είχα πλάσει στα όνειρά μου
πριν ακόμα σε γνωρίσω.
Πάλευα με την καρδιά μου
να σε βρω να σ'αγαπήσω!
Στη ζωή μου πάντα υπάρχει
μόνο ένα ωραίο χρώμα
ηλιοβασίλεμα στη δύση,
Ήταν το δικό σου στόμα!

Ήρθες κ'έφερες το γέλιο

χαρά κόκκινα μπαλόνια

πριν να σε γνωρί

σω οι μνήμες
είχαν όλες γκρίζο χρώμα!

Σ'είχα πλάσει στα όνειρά μου,
αλλά τ'ωρα είσαι μαζί μου,
να γεμίζεις την καρδιά μου
και με γλύκα την ψυχή μου!
Αγαπώ το άρωμά σου,
και σ'αγγίζω με τα χείλη
μοιάζουν τα ξανθά μαλλιά σου
σαν μετάξι ,σαν ασήμι!!!

ΣΑΝ ΠΕΡΑΣΑΝ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

Πάντα σε έχω μέσα στην καρδιά μου
κι'ας είσαι μακριά και δεν μπορώ,
να σκέπτομαι μαζί σου τα όνειρά μου
να μη τολμάω,να φωνάξω, σ'αγαπώ!


Όλοι μου λεν πως πρέπει να ξεχάσω
να σχίσω τη φωτογραφία που κρατώ,
μονάχη μου να ξέρω ,θα περάσω,
και μόνη να βρεθώ, σ'άλλο σταθμό!!

Μακάρι να μπορούσα να το κάνω,
να μη σε σκέπτομαι ποτέ και να ρωτώ,
που είσαι και που μένεις να προλάβω
τα μάτια σιυ τα γκρίζα, για να δω!!!

Σαν πέρασαν τα χρόνια ,κάπου σε είδα
να περπατάς μονάχος στη βροχή,

αλλά στα μάτια σου είδα καταιγίδα,

και έτσι κατάλαβα πως κρύωσε η ψυχή!!!

ΤΑ ΜΕΤΑΞΕΝΙΑ ΜΟΥ ΦΤΕΡΑ

Τα μεταξένια μου φτερά, είχα φορέσει,

και έναν ακράτητο παλμό στον πηγαιμό,

με το ασημένιο το κλεδί, μέσα στην τσέπη

να ανοίξω πόρτα ,εκεί ψηλά στον ουρανό!

Ήταν η μόνη αποσκευή,που είχα μαζί μου,

και ένας πόθος για να φτάσω στα ψηλά,

να βρώ φεγγάρια ,να φωτίζουν την ζωή μου,

να φύγω μόνη ,,να μην είμαι χαμηλά!!!!

Μα είναι τις νύχτες τα φεγγάρια φλογισμένα

δεν έχουν πόρτες ,να τ'ανοίξεις με κλειδιά!

Πίσω από πέργκολες,καλά είναι φυλαγμένα,

θέλει σπουδές, και όχι σπουδή

να πας μπροστά!!!! 

AΣ ΚΑΤΕΒΑΣΟΥΜΕ ΤΗ ΣΗΜΑΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΣΤΡO ΤΗΣ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑΣ

Ας κατεβάσουμε όλοι μας τη σημαία, απο το κάστρο της απελπισίαςκαι ας θυμηθούμε όλοι μας πως οι γλάροι δεν θρηνούν ,όταν τα κύματα είναι αφρισμένα και μανιασμένα,αλλά πετούν ακόμα
πιο ψηλά να φτάσουν στα αστέρια και εκεί να βρούν ίσως άλλα λημέρια,μέχρι να κοπάσει η οργή
της θάλασσας!Ας δόυμε όλοι μας τον ουρανό της καινούργιας μέρας και ας πούμε μέσα μας ,όχι άλλα δάκρυα,δενθα βαδίσουμε ξανά σε σκοτεινές διαδρομές της ζωής που δείχνουν ,όσους μας μαχαιρώνουν πισώπλατα!
    Ας μην απαρνηθούμε το φως απ'την ελπίδα,που φέγγει στο παράθυρό μας,αλλά να το ανοίξουμε  πολύ καλά, να μπεί μέσα ο ήλιος,να επιστρέψει η χαρά,το όνειρο, η αγάπη να πλυμμυρίσει με λουλούδια η ζωή μας
Ας φορέσουμε ένα χαμόγελο στα χείλη και ας μην παραδοθούμε ποτέ, σ'αυτούς που θέλουν να κρύψουν τον ήλιο! Ηττημένος δεν είναι αυτός που χάνει τη μάχη στον πόλεμο, αλλά αυτός που την εγκαταλείπει!Δεν χάσαμε τη μάχη της ζωής μας,γιατί μέσα μας υπάρχει δύναμη για νίκη!!! Και μετά απ'ολες αυτές τις σκεψεις, ας κάνουμε ένα καραβάκι,για να ταξιδέψουμε ο κάθε ένας στο δικό του

απάνεμο λιμάνι!!! Και ας ελπίσουμε πως όλα θα αλλάξουν,περάσαμε και χειρότερες μέρες!!

ΠΩΣ ΘΑΘΕΛΑ ΝΑ ΦΥΓΩ

Πόσες φορές μς κέρασες με πίκρες,
σταχρόνια που περάσαμε μαζί!
κι'εγώ φορούσα μάσκα ,με ελπίδες
να δείχνω ευτυχισμένη, στη ζωή!!!

Πως θάθελα να φύγω μακριά σου,
να φόραγα φτερά ενός πουλιού!
χωρίς ποτέ ν'ακούω τα βήματά σου
Να χάνομαι στα βάθη του'ουρανού!!

Πόσες φορές, καθώς ζούσα μαζί σου,
σαν  μαριονέτα ήμουν σε σκηνή,
πόσες φορές, με πλήγωσε η σιωπή σου,
και χόρευαν λυγμοί, μεσ'την ψυχή!!!

Πως θάθελα ,να φύγω μακριά σου
να φόραγα φτερά, ενός πουλιού!!
ποτέ να μην ακούω τα βήματά σου
να χάνομαι στ'αστερια του 'ουρανού!!!

ΘΑ ΗΘΕΛΑ

Θάθελα να είχα δυο φτερά
για να πετάξω μόνη,
για να ανεβώ πολύ ψηλά
μα με κρατούν οι πόνοι!

Θα ήθελα ένα ταξίδι μακρινό

μα πάω μόνο με τη σκέψη,

κάνω τ'αδύνατα δυνατά,

μα πάντα κάτι φταίει!!!!

Θα ήθελα, να μιλάει η καρδιά
στου νου μου τα λημέρια,
και εχώ ευτυχισμένη με χαρά
να περπατώ στ'αστέρια!!!
θα ήθελα στα όνειρά μου να χαθώ,
μα με ξυπνάει το δάκρυ,
ψάχνω να ιδώ,χαμόγελο γλυκό
μα μοιάζει με απάτη!

Θα ήθελα στον παλιό μου εαυτό
μήπως ξαναγυρίσω,
για μια φορά, κοντά σου να βρεθώ
πρωτού να ξεψυχήσω!!!
Θα ήθελα το δρόμο μου να βρώ,
μα ακόμα δεν τον βρήκα,
θα ήθελα να φωνάξω σ'αγαπώ,
γιατί δεν σου το είπα!!!!

ΜΗ ΣΗΜΑΔΕΨΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ

Μη σημαδέψεις την καρδιά μου
κάπου βαθυά σε αναζητά,
γιατί μπορεί να τη λαβώσεις
και τότε πια, θα είναι αργά!!

Κοίτα ψηλά εκεί το φεγγάρι
να δεις αστέρι φωτεινό,
θα είμαι εγώ, να συλλογιέμαι

με τηε καρδιάς το σπαραγμό!!

Μη σημαδέψεις τν καρδιά μου,

γιατί έχει ,μέσα της χαρά,

παντού σε ψάχνει σε ζητάει

μόνο για σένα λαχταρά!

Θέλει να ζήσει τα όνειρά της

μόνο μαζί σου στη ζωή,

αφου είσαι μέσα στην καρδιά της

Ότι ο ήλιος στην αυγή!!!!

ΕΧΘΕΣ ΣΕ ΕΙΔΑ ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

Σε είδα χθες στον ύπνο μου
χλομό σαν το φεγγάρι,
κι'ένας αγέρας δυνατός,
πάλευε να σε πάρει!
Σ'έσπρωχνε λες και ήθελε
απ'τη μέση να σε βγάλει,
να σε τυλίξει με βροχή

και νάσαι στο σκοτάδι!!!!

Ήταν αγέρας δυνατός,

σ'εσπρωχνε με μανία,

και'γω μέσα στο όνειρο,
έψαχνα να σε ιδώ!!
Μα το φεγγάρι χάθηκε,

κι'ένιωσα απελπισία

γιατί δεν τα κατάφερα,

να πω πως σάγαπώ!!!

Έφυγες λες και ήσουνα

ορμητικό ποτάμι,

μα κράτησα στην σκέψη μου

κάποιες σταλαγματιές!

Σαν έφτασες στο τέλος σου

χάθηκες στο σκοτάδι,

λίγο πρωτού να ξεβραστείς

στου γειά σου τις ακτές!!!

ΠΕΣ ΜΟΥ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΓΑΠΗ

Ήσουνα για μένα
μια μεγάλη αγάπη,
έμοιαζες με δάκρυ
και με φυλαχτό!
αλλά εσύ στα ξένα,
άλλη αγάπη βρήκες
και μετράς αστέρι,
σ'άλλον ουρανό!!

Τώρα πια στο βλεμμα,
βλέπω μόνο ψέμμα,
χάθηκε η αγάπη,

που είχαμε παλιά!

Τώρα πια το χάδι,

ούτε καν υπάρχει,

στο θολό σου βλέμμα

βλέπω ερημιά!!!

Πεσ'μου που υπάρχει αγάπη,

με καυτό το δάκρυ,

να ψάξω να την βρώ!

Πεσ΄μου αν έχει πατρίδα

να γεμίσω ελπίδα,

για να ξεχαστώ!!!!!

Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΧΑΡΙΖΕΙ ¨ΟΛΟΥ΅Σ

Η ζωή δίνει σε όλους μας μια κόλλα μαρτί, για να την χρησιμοποιήσουμε,όπως ο κάθε ένας θέλει!
1) Κάποιοι γράφουν πολύ ωραία ,έχουν αυτό το χάρισμα
2)Κάποιοι που δεν μπορούν αντιγράφουν!
3)κάποι έχουν το χάρισμα της ζωγραφικής!
4)Μερικοί βγάζουν φωτοτυπίες απ'όσα βλέπουν γραμμένα
5) ¨Ομως εγω φίλοι μου θα σας συμβούλευα όλους σας να πάρετε μία κόλλα χαρτί, και να κάνετε ότι
θέλετε,ότι σας αρέσει,μόνο μην την τσαλακώσητε ποτέ και μην την πετάξετε στα σκουπίδια,γιατί μπο

ρεί, κάποια μέρα να σας χρειαστεί!!!

έτσι μόνο θα πλησιάσητε στη σκάλα του ουρανού και θα ανεβείτε ψηλά!!

Περιπλάνηση στο παρελθον ΟΤΑΝ ΗΜΟΥΝ ΠΑΙΔΙ

Όταν ήμουν παιδί,΄
ήταν όλα ωραία,
η καρδιά μου αγνή,
η ζωή μου σπουδαία!
Σε μια άσπρη αυλή
η τρελή μας παρέα,
με τα όνειρα εκεί,
σε πεζούλια ασπρισμένα!!!

Τα παιχνίδια τρελά,
στις αλάνες παιζόταν
και το τόπι μικρό,
στις μπασκέτες ριχνόταν!
Τα κορίτσια παντού
το άρωμά τους σκορπούσαν,
κορδελίτσες μπιζού,
στα μαλλιά τους φορούσαν!

Τα σκαλιά ν'ανεβώ,
πόσο εύκολο ήταν,

στη ζωή να σταθώ,

σαν παιδί βοηθήσαν!!!

Οι αγνές οι χαρές,

τα παιχνίδια το τόπι
η γλυκιά προσευχή,
στης ζωής το κατόπι!!

Όλα ήταν ωραία
όταν ήμουν παιδί,
φτωχικά μα πηγαία,
μια ζωή χαρωπή!
νοσταλγώ αυτά τα χρόνια
τα θυμάμαι πολύ
είναι μεσ'την καρδιά μου,
σαν γλυκιά προσευχή!!!!!!

Η Ευτυχία δεν βρίσκεται στα άψυχα αλλά μόνον στους ανθρώπους! Αν και εγώ νιώθω ευτυχισμένη,πολλές φορές και όταν ο αγέρας σφυρίζει απειλητικά,καθώς προσπαθεί να περάσει,ανάμεσα από τις φυλωσιές των δένδρων, και ο ήλιος παίζει παιχνίδια με τις ακτί νες του ανάμεσα στα φυλλώματα,.Έμαθα να ακούω από μικρή,τα τζι τζίκια να τραγουδούν εκείνο το παράξενο τραγούδι και τα αηδόνια να με γαληνεύουν στις ανοιξιάτικες βραδιές!με όλα αυτά μαγνητί ζεται η ψυχή μου!

AN ΚΤΙΖΟΤΑΝ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ

Αν κτιζόταν ο ουρανός,
θα τον γέμιζα με αστέρια
με φεγγάρια φωτεινά,
και με ωραία Καλοκαίρια!

Και θα φόραγα φτερά,
για ναφτάσω στα φεγγάρια,
και να ανοίγω με κλειδιά,
πάντα μαγεμένα βράδια!!

ΣΟΥ ΧΑΡΪΖΩ ΜΙΑ ΚΑΡΔΙΑ

Σου χαρίζω μια καρδιά,
που την κράτησα για σένα
έχει μέσα της φιλιά,

μα και λόγια αγαπημένα!

ΠΕΣ"ΜΟΥ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΓΑΠΗ

Ήσουνα για μένα
μια μεγάλη αγάπη
έμοιαζε με δάκρυ
και με  φυλαχτό!

Αλλά εσύ στα ξένα

άλλη αγάπη βρήκες,

και μετρά αστέρια ,

σ'άλλον ουρανό!!!

Τώρα πια στο βλέμμα

βλέπω μόνο ψέμα

χάθηκε η αγάπη,

που είχες στην καρδιά!

Τώρα πια το χάδι,

ούτε καν υπάρχει,

στο θολο σου βλέμμα

βλέπω ερημιά!!!

Πεσ'μου,μόνο μια αλήθεια

που υπάρχει αγάπη,με καφτό

το δάκρυ,να πάω να την βρω!!

Πεσ'μου, αν έχει πατρίδα,ο έρωτας

κι'η αγάπη,να γεμίσω ελπίδα,

για να ξεχαστώ!!!!

KATI ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΟΥ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΓΡΕΒΕΝΑ

αυτός ο τόπος ο μικρός,ο μέγας αυτός τόπος,
δυσκολεύεται να στέρξει,των φτεριών το πέ
ταγμα και του νου το εκτόπισμα!
Μικρός ο τόπος αιτέ μου,πνιγμέλος στην ανά
γκη,της κάθε μέρας,στο σταυροδρόμι της Ιστο
ρίας,ματωμένος,δυσκολεύεται να στερξει ,και
την ίδια του την ομορφιά ακι να τον συμπαθάς!
Αυτός είναι ο Νομός Γρεβενών!

Τα θεμέλια μας στα βουνάκαι τα βουνά σηκώ

νουν οι λαοί,στον ώμο τους και πάνω τους καίει

άκαφτη βάτος! Μνήμη του δικού μας λαού σε

λένεΠΙΝΔΟ!!!!

ΜΕ ΜΙΑ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟ

Σε μια πανσέληνο,ζητώ ένα ταξίδι,
το ζωγραφίζω με ωραίες πινελιές,
είναι η ζωή μου ,ένα δύσκολο παιχνίδι,
και εγώ κουράστηκα να ψάχνω αντοχές!!!

Με μια Πανσέληνο,να φύγω για ταξίδι

να γίνει ολόγιομο φεγγάρι η ζωή,

και να τη βλέπω,σαν το πιο γλυκί παιχνίδι,

να μην πονάω και μου βγαίνει η ψυχή!!!

Να βρίσκω πάντα αντοχή,να ταξιδεύω

νάχει παράθυρα και μάτια η καρδιά,

και να φαντάζομαι, μαζί πως ταξιδεύω,

με μια πανσέληνο και με όνειρα τρελά!

Γιατί χωρίς Πανσέληνο, χωρίς ταξίδι,

χωρίς αγάπης φορεσιά ,μεσ'την ψυχή,

μοιάζει η ζωή μου, μ'ένα ατέλειωτο παιχνίδι

που στην καρδιά της, δεν υπάρχει αντοχή!

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΕΙΣ

Δεν θέλω να γίνω καλύτερη από κανέναν,
όλοι έχουν το δικό τους ξεχωριστό χαρακ-
τήρα! Απλά θέλω να γίνω ,πιο καλή απο τον


Προσθήκη λεζάντας



χθεσινό μου, εαυτό και αυτό προσπαθώ, φί

λοι μου! Πιστεύω ,ότι τίποτα δεν μπορεί να

χαθεί,αν κάτι ,έχει αγγίξει την καρδιά σου και

την έχει συγκινήσει πολύ! Υπάρχει πάντα
κάτι καλύτερο γύρω μας,αλλά δεν υπάρχουν
καθαρά μάτια,για να το δούνε!Όμως πρέπει
πάντα να προχωράμε μπροστά και πάντα πα
ρακάτω, για το καλύτερο! Χωρίς αυτό να ση
μαίνει,ότι πρέπει να ξεχνάμε κάθε παλιό,που
μας έχει γοητεύσει!! να μην μετράμε τα χρό
νια της ζωής μας,αλλά να μετράμε τις αναμ
νήσεις, που αποτελούν το Ημερολόγιο της

ζωής μας,η την κινητή μας βιβλιοθήκη! Εγώ

αυτό κάνω και νιώθω καλά με τον εαυτό μου!!!!