Ένας γέρος στο Γηροκομείο

Στου γηροκομείου την αυλή πάνω σε ένα παγκάκι

κάθεται ολομόναχο θλιμμένο γεροντάκι.

Σκέπτεται όσα πέρασε όλα αυτά τα χρόνια,

και νιώθει πως κατάντησε, μέσα στην καταφρόνια

Με την γυναίκα του ήταν πάντοτε ευτυχισμένοι

μαζί οι δυο τους δούλευαν και ήταν αγαπημένοι.

ποτέ τους δεν εχόρτασαν, να κάνουνε δουλειά

για τα παιδιά τους δούλευαν να ζήσουνε καλά.

Οι δυο τους καμαρώνανε που τα παιδιά μορφώναν

οικονομίες κάνανε και έτσι τα μεγαλώσαν.

Κάνε κουράγιο Αγγελική μέχρι να τελειώσουν

είναι απ΄ τα καλά παιδιά θα μας το ανταποδώσουν.

Τα δυο αγόρια σπούδασαν εις την Αμερική

κάνανε οικογένεια και μείνανε εκεί.

Και από την στεναχώρια της και πριν περάσει χρόνος,

πέθανε η Αγγελική και έμεινε ο γέρος μόνος.

Ζήτησε με τα αγόρια του να πάει ο καημένος

θυμάται τι του γράψανε και είναι φαρμακωμένος.

Πατέρα πολλά μας έκανες και σε ευχαριστούμε

μα είναι δύσκολο εδώ με γέροντες να ζούμε.

Και ο γέρος τους απάντησε, να έχετε την ευχή μου

εγώ θα βρω μία γωνιά στο άλλο το παιδί μου.

Γι' αυτό και το ανάφερε στην κόρη του μια μέρα,

μα εκείνη του απάντησε, δεν γίνεται πατέρα!

Σπίτι μεγάλο έχουμε μα δεν χωράμε όλοι.

Τα μέτρα που περίσσευαν τα κάναμε σαλόνι.

Τι και αν ο γέρος ήθελε να είναι με τα παιδιά του

και να κρατά τα εγγόνια του, μέσα στην αγκαλιά του!

Βρέθηκε ολομόναχος σε ένα Γηροκομείο

έχοντας την Αγγελική στο νου και στην ψυχή του.

Και κάποια μέρα το πρωί με πρόσωπο θλιμμένο

στου Γηροκομείου την αυλή, τον βρήκαν πεθαμένο!......

Το ποίημα είναι εμπνευσμένο, από μια αληθινή ιστορία ενός

οικογενειακού μας φίλου ο οποίος έκανε πολλά για τα παιδιά του

αλλά αυτά τον περιφρόνησαν και κατέληξε μόνος και πονεμένος

σε ένα Γηροκομείο χωρίς να τον επισκεφτεί κανένα από τα παιδιά του

και πέθανε περισσότερο από την στεναχώρια του.