ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΈΧΩ ΑΝΟΙΧΤΗ

Στα παιδικά μου όνειρα,
πάντα τα μάτια κλείνω
τι κι'αν υπάρχουνε στιγμές
που η μελαγχολία,
φέρνει σιωπές μεσ΄την καρδιά
με της ψυχής τα πλοία?

Την πόρτα έχω ανοιχτή

στο δρόμο της αγάπης

και όποιος θέλει εκεί να μπει,

θα γίνει διαβατάρης!

Μεσ'της αγάπης τα στενά

που στην ψυχή θα ανάψουν

και σε ατέλειωτες νυχτιές,

τα όνειρα θα θάψουν!!

Στα παιδικά μου όνειρα,

πάντα ξαναγυρίζω,

τα μεταξένια μου φτερά,

φοράω να πετώ!

Πηγαίνω προς τον ουρανό,

να ανοίξω τα φεγγάρια,

να ξαναβρώ τα όνειρα,

στα φωτεινά ,τα βράδια!!

ΟΜΩΣ ΕΓΩ ΘΑΜΑΙ ΠΑΝΤΟΥ

Όταν τη θάλασσα κοιτάς
και αγναντεύεις

με της ψυχής σου τον κρυμμένο

θυσαυρό,

τους στεναγμούς μου στο φεγγάρι
να γυρεύεις,
και από τα κύματα να ακούς

το σ'αγαπώ!

Όταν θα βλέπεις τα καράβια

να σαλπάρουν,

και εσύ στη θάλασσα θα είσαι

ναυαγός,

θα ταξιδεύεις την αγάπα με τους

γλάρους,

και θα ζητάς απ'τα δελφίνια

λίγο φως!!

Αλλά εγώ θάμαι παντού,μη το

ξεχάσεις,
θα είμαι το χάδι σου για σένα,

το γλυκό!

Θα είμα το όνειρο, που δεν θα

ξεπεράσεις,

θα σου φωνάζω με λαχτάρα,
σ'αγαπώ!!!!

ΕΨΑΧΝΑ ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

Μόνη πάντα στη ζωή μου,
δεν γελούσα πια,
τα όνειρά μου,σκορπισμένα
πάντα σαν χαρτιά!
Με τα δάκρυα να κυλάνε,

μέσα στην ψυχή,

να ματώνουν την καρδιά μου,

κοφτερό γυαλί!

Πάντα ήθελα να ξέρεις ότι

σ'αγαπώ,
και σε είχα στην ψυχή μου,
σαν το φυλαχτό!
Αλλά έφυγες καρδιά μου,μόνη
στη ζωή,
τι και αν εγώ ποθούσα νάμαστε
μαζί!!!

Ότι και να μου ζητούσες,στόδινα
εγώ,
μα και πάντα αναζητούσα,νάσαι
εσύ εδώ!
Ήθελα να σε αγγίξω, έστω μια
φορά,

και ας χανόσουνα για λίγο, για 

το πουθενά!

Έψαχνα ένα παραμύθι ,πάντα

να πιαστώ,
Και ζητούσα να ξανάρθεις γιατί

σ'αγαπώ!!

αλλά μ'ενα τηλεφώνημά σου

γέμισα χαρά,

το χαμόγελο στα χείλη, ήρθε
ξαφνικά.
Τώρα όλα στην καρδιά μου ,
είναι μαγικά!!!

MOIAZEI H ΖΩΗ ΜΟΥ

Όλη η ζωή μου,
μοιάζει μ'ενα αστείο,
μεσ'τη μοναξιά μου
χρώμα έχει γκρίζο!
Σε κρυμμένα ψάχνω

χάρτινα φεγγάρια,

λαχταρώ να ζήσω,

σε άλλα μονοπάτια!

Παίζω με το ψέμα,

και με το σκοτάδι ,

μια ζωή μονάχη,

δίχως ένα χάδι!!

Όλη η ζωή μου,
μοιάζει μ'ένα αντίο

χωρισμένη πάντα

η καρδιά στα δύο!

κι'όλα τα όνειρά μου,

δεν τα ξεχωρίζω,

μοιάζουνε σαν ξένα,

δεν τ'αναγνωρίζω

Μια ζωή μονάχη,

δίχως ένα χάδι,

ψάχνω την αλήθεια

σ'ένα σκαλοπάτι!!!

Σ' ΟΛΗ ΜΟΥ ΤΗ ΖΩΗ

Σ' όλη μου τη ζωή,φοβόμουνα πολύ,
να φύγω μια για πάντα από κοντά σου!
Κρυβόμουνα γιατί, δεν ήθελα ποτέ,
να ξέρουνε οι άλλοι τα δικά μου!!!!
Νόμιζα πως μαζί, οι δυό μας στη ζωή,
θα'χαμε μόνο αγάπη στην ψυχή μας,
μα έμεινα μοναχή, αγιάτρευτη η πληγή,

γεμάτη πόνο, και καβγάδες η ζωή μας!

Σ'όλη μου τη ζωή,μαζί σου μοναχή,

κανένας δεν μου είπε πως να ζήσω!

Γονάτισα διπλά, με πόνο στη ψυχή,

και νόμισα φορές θα ξεψυχήσω!!
Σ'όλη μου τη ζωή,μία ζωή κρυφή,
κοντά σου με κομμένη την ανάσα,
οι φίλοι ήταν εκεί, μα ήταν μακρινοί
μαζί σου μόνο γνώρισα το κλάμα!!

Μα έμαθα έστω αργά,να ζω στην ερημιά

να βρίσκω πάντα λύσεις μοναχή μου,

η αγάπη μακρινή, παρέα η μοναξιά,
με κάποιες ενοχές, μεσ'την ψυχή μου!

KREMA NYXTAΣ ENYΔATIKH( για κανονικά και ξηρα δέρματα)

ΥΛΙΚΑ

4 κουταλιές κερί αγνό μέλισσας
2κουταλιές βούτυρο κακάο
3 κουταλιές λάδι αβοκάντο
1 κουταλιά καλό λάδι φαγητου
4 κουταλιές ανθόνερο
μισό κουταλάκι Βόρακα, από το φαρμακείο!

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Σε μπεν Μαρί λιώνουμε το κερί σε πολύ χαμηλή φωτιά,
και μέσα προσθέτουμε το βούτυρο και το έλαιο αβοκάντο,
μέσα στο οποίο προηγουμένως είχαμε διλύσει τον βόρακα
και ανακατώνουμε συνεχώς,μέχρι να ενσωματωθούν πολύ
καλά τα υλικά.Τα κατεβάζουμε από την πολύ χαμηλή φωτιά
και τα υλικά μας γίνονται σαν ένας πολτός που μοιάζει σαν
κρέμα! Την αφήνουμε να κρυώσει καλά και την τοποθετούμε
σε γυάλινο βαζάκι!Μπορεί να διατηρηθει ,μέχρι 2 μήνες στο
Ψυγείο.Μπορεί να την χρησιμοποιούμε ,κάθε βράδυ,γιατί το
λάδι του αβοκάντοείναι τγοφή για το δέρμα πλούσιο σε βιταμί
νη Ε,το ανθόνερο είναι μαλακτικό,όπως και το βούτυρο κακάο,΄
το κερί μέλισσας ενυδατικό και τροφή δέρματος,και ο βόρακας
μπαίνει σαν πολυ απλο συντηριτικό και γαι να ομογενοποιηθούν
τα υλικά,χωρίς να είναι υποχρεωτικό να μπεί! Αν δεν βάλετε βό
ρακα η κρέμα κρατά λιγότερο!Για το ανθόνερο έχω δώσει συνταγή
απο το ιστολόγιό μου,και το λάδι του αβοκάντο, θα το πάρετε από
 τα φαρμακεία! Για όσες κάνετε την κρέμα καλή επιτυχία!!!!

ΛOΓΙΑ ΑΓΑΠΗΣ ΔΙΑΒΑΣΑ

Βρήκα κάποια γράμματα
στο παλιό συρτάρι,
μ'έπιασαν τα κλάμματα,
μίλαγαν για αγάπη!
Για μια αγάπη πούφυγε,
μέσα σ'ένα βράδυ,
μ'άφησε μονάχη μου
σε βαθύ σκοτάδι!!!

Λόγια ωραία διάβασα,
να μιλούν για αγάπη,
κι'ένιωσα απ'τα μάτια μου,
να κυλά το δάκρυ!
Για στιγμές μου έγραφαν

και όμορφες σελίδες,

που  περάσαμε μαζί ,
με όνειρα και ελπίδες!!

Βρήκα κάποια γράμματα,
που μου φέραν πόνο,
κι'ήρθαν τα χαράματα
με καημό και τρόμο!
Χρόνια τώρα πέρασαν,
όλα έχουν αλλάξει,
την καρδιά σημάδεψαν
και έχουνε πετάξει!!!!  

Σ"ΕΝΑ ΚΟΥΤΑΚΙ ΑΣΗΜΕΝΙΟ

Σ'ένα κουτάκι ασημένιο μου είχες φέρει,
χρυσό βραχιόλι, που το φόρεσα στο χέρι!
Να σε θυμάμαι και γεμάτη με αγάπη,
να'ναι η ζωή μου σαν πολύτιμο πετράδι!

Ήταν το δώρο σου αυτό,απ'τα πιο ωραία,
όμως τα χρόνια μου ,μαζί σου ταραγμένα!
Και αν το βραχιόλι σου το βγάλω απ΄το χέρι,
στο ασημένιο το κουτί,πάλι θα μπαίνει!!!!

Και τώρα που έφυγες εσύ,ούτε με νιάζει,
αυτό το δώρο το κρατώ, πάντα με αγάπη!
Για τις χαρούμενες στιγμές,θα το κρατάω

και το βραχιόλι σαν δεσμό, θα το φυλάγω!

Γιατί ποτέ δεν θα ξεχάσω κάποια χρόνια
που οι δυό μας είμαστε μαζί,σαν χελιδόνια!
Και το βραχιόλι θα κρατώ,μεσ'το κουτάκι,
σαν μια αντίκα ,απο φλογερή αγάπη!!! 

ΧΩΡΙΣ ΟΔΗΓΙΕΣ

Μας δώσανε ένα δρόμο για
να τον περπατήσουμε,
μας δώσανε μία ζωή για να
την ζήσουμε,
μα δεν μας είπανε το πως και
το γιατί!!
Και εμείς νομίσαμε,πως ο δρό
μος είναι ατελείωτος
και η ζωή επίσης και η γνώση,
απέραντη!!
Και τώρα που φτάσαμε στο τέρμα
του δρόμου
Τώρα που είμαστε προς το τέλος
της ζωής,
μια μόνο γνώση αποκομίσαμε!!
Δεν μάθαμε ποτέ να περπατάμε!
δεν μάθαμε να ζούμε, όπως πρέπει!!!!!

XAMENΟΣ ΕΡΩΤΑΣ

Ένα απόσπασμα απο το βιβλίο που γράφω αυτόν τον καιρό

Κάθησαν στη βεράντα του σπιτιού της ,που μοσχοβολούσε από τα γιασεμιά,και η καταπράσινη κληματαριά παρεμπόδιζε τις ακτίνες του ήλιου, που παιχνίδιζαν ,ανάμεσα από τις φυλλωσιές!Οι
κατακατακόκκινες βοκαμβίλιες,και πολύχρωμες μυρωδάτες τριανταφυλλιές,έμοιαζαν  να προσκυ
νούν το ηλιοβασίλεμα!
Εκείνος την κοίταζε τόσο ζεστά και με τέτοια λατρεία, που την έκαναν να χαλαρώνει και να χαμο
γελά!Ένιωθε πολύ ερωτευμένη μαζίτου,και αυτός ο έρωτας ,έμοιαζε σαν την αστραπή,που έβγαζε φωτιές,και του γέμιζε φλόγα και αυτό δεν μπορούσε να το κρύψει ο Πάνος!
          <<Τι σκέφτεσαι? >> Τον ρώτησε η Ανέτ!
Είναι η πρώτη φορά γλυκιά μου,που στη ζωή μου ,νιώθω αλλιώτικα,λες και μπήκα μέσα σε έναν καινούργο κόσμο,έναν κόσμο τελείως διαφορετικό απ'αυτόν που είμαι και που μέχρι πριν σε γνω
ρίσω,δεν τον ήξερα!Δεν σου κρύβω επίσης ,ότι αυτό με τρομάζει ,σαν μικρό παιδί!
             <<Μη σκέπτεσαι τίποτα και μη τρομάζεις Πάνο.Άσε την τύχη να τα κανονίσει όλα εκείνη
μόνη της.Όσο κι'αν εμείς προσπαθήσουμε, εκείνη κάνει πάντα ,αυτό που της αρέσει και δεν λογαριάζει κανέναν.Μόνο μια ευτυχία υπάρχει στη ζωή,να αγαπάς και να αγαπιέσαι,να χαρίζεις τον
εαυτό σου ,για να νιώθεις ευτυχισμένος.Θέλω να ξέρεις πάντως , ότι εγώ, όσο θα ζω, η καρδιά μου
θα είναι για πάντα δική σου! Η εκλογή μου έχει γίνει και από σήμερα θα γράψουμε ημερολόγιο,για
τη νέα μας ζωή!Θέλω επίσης να ξέρεις,ότι είναι πολύ σημαντικό,να μπορείς να χαμοηελάς και το χαμόγελό σου να λειτουργεί ,σαν μαγνήτης για τους άλλους!>>
          <<Χρειάζεται πολύ μεγάλο θάρρος Ανέτ,να δείξεις τις σκέψεις σου και τα όνειρά σου σε κά
ποιον άλλο,που μέχρι χθές δεν τον γνώριζες μα πιστεύεις μέσα σου ότι τον αγαπάς,έστω και αν είσαι γεμάτος ενοχές!Εγώ όμως Ανέτ, το έκαναγια σένα και ας έχω γυναίκα και παιδί,γιατί νομίζω ότι σ'αγαπώ.Κάθε δικό σου φιλί,κάθε σου αγκάλιασμα, είναι και ένα ρίγος στη δική μου καρδιά! Νομίζω πως δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα!>>
           <<Τον κοίταξε με τα μεγάλαερευνετικά της μάτια και του είπε πολύ τρυφερά.Για μένα ο έρωτας Πάνο,είναι μάγος! Μεθάει ,τυλίγει,γεννάει άρωμα στον αέρα και ομορφαίνει τη ζωή μας!
Στην αγάπη υπάρχει το μεγάλο φυλαχτό,που κάνει τον κόσμο ,να μοιάζει με ανθισμένο περιβόλι.Το
 συναίσθημα της αγάπης,φέρνει πλούτο.ζεστασιά τρυφερότητα και στοργή και εγώ δεν ένιωσα τίποτα
απ'αυτά μέχρι τώρα!>>

           Ο Παράδεισος περίμενε πολλά χρόνια,αλλά αυτή την στιγμή,είχαν φτάσει οι δυό τους ,εκεί που ένιωθαν ευτυχισμένοι!!!!!

ΓΙΑ ΤΟ ΔΕΝΔΡΟ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙ

Είναι μέρες τώρα που θέλω να γράψω αυτό το κείμενο και διστάζω γιατί φοβάμαι μγν παραξηγηθώ!
προχθές όμως πηγαίνοντασ στο χωριό των γονιών μου, κάπως αργά πήγα να ανάψω τα καντήλια τους

και συναντώντας τα κυπαρίσσια οι μνήμες ήρθαν γύρω μου λυπητερές και γκρίζες!,Ήταν λες και άκουγα τη φωνή της μάνας μου,που το βράδυ πριν φύγει για το αγύριστο ταξίδι μου έλεγε!<<Να με πας στο χωριό,μόλις φύγω ,γιατί θέλω να είμαι εκεί κοντα στα κυπαρίσσια ,να μιλώ με τον Θεό και να τον παρακαλώ να σας εχει και τους τρεις καλά! και αργότερα να φέρεις κοντά μου και τον πατέρα σου!>>Τότε ο πόνος μ'έκανε να αντιδρώ και να της λέω ότι πρέπει να ζήσει και άλλο ,θεωρώντας πως τα 68 της χρόνια είναι λίγα, για να μας αποχωριστει! Εκείνη όμως είχε καταλάβει πως ο μαυρος καβαλάρης σε λίγο θα της έδινε το ψυχρό του φιλί και μου έδινε τις συμβουλές της ! Ήθελε να είναι ,κοντα στα κυπαρίσσια!!Προχθές όμως σκέφθηκα ,ύστερα απο τόσα χρόνια,πόσο σοφά ο λαός μας ,διάλεξε τα λυγερά Κυπαρίσσια,για στερνή συντροφιά,εκείνων που λάτρεψε,εκείνων που άδικα έχασε!!Αν σταθείς το απόβραδο και ακούσεις τις φωνές των δένδρων,θα συγκλονιστείς βαθυά από τονσπαραχτικό θρήνο των κυπαρισσιών! Από το αργό τους λυπητερό λίκνισμα,,λες και είναι μανιάτισσα μοιρολογήτρα! Νομίζεις πως θρηνεί και σπαράζει και αρνιέται τον θάνατοκαι γι'αυτό συντροφεύει τους νεκρούς μας!Η σκιά του μαβιά και λυπητερή,το σχήμα του μακρόστενο σαν ένα φέρετρο η καπνισμένη λαμπάδα,που ανεβαίνει ψηλά στο Θεό,και να του πεί, για τα πολλά που έταξε,για τα λίγα που μπορεί να έδωσε,για την πίκρα που άφησε, μα πιο πολύ να μιλάει μαζί του και να τον παρακαλάει να έχει ,αυτούς που άφησε πίσω της καλά! Δεν είχα ξαναπάει τόσο αργά και ένιωσα πως είχε δίκιο η αγαπημένη μου μάνα ,σε όσα μου είπε!Βέβαια ο θάνατος και η ζωή είναι ζευγάρι και αυτοί είναι οι αχιτέκτονες και οι εκτελεστές της ζωής μας ,αλλά τα κυπαρίσσια συντροφεύουν τους νεκρούς μας! Πεστέψτε με παρά τον πόνο μου ένιωσα μια χαρά και σκεφτηκα ο χώρος αυτός να γίνει η κατοικία όλων μας όταν έρθει η ώρα μας!!!!!!!!Εγράφη για τον συμβολισμό που έχουν τα κυπαρίσσια και σας ζητώ όλους συγνώμην!!

ΡΑΓΙΣΜΕΝΟΣ ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ

Ραγισμένος καθρέφτης
με σπασμένο γυαλί,
είναι τώρα η καρδιά μου,
γιατί λείπει εσύ!
Τα γυαλιά σκορπισμένα,
στς καρδιάς τα στενά,
τα φυλάγω με αγάπη,
για να τα'χω αγκαλιά!!

Ραγισμένα κομμάτια

ματωμένα γυαλιά ,
τα κρατώ στο συρτάρι,
της δικής μου καρδιάς!
Γιατί ξέρω ψυχή μου ,

μόνο εσένα αγαπώ,

κι'είσαι μεσ'τη ζωή μου,

το κρυφό φυλαχτό!

Ραγισμένος καθρέφτης,

που χωρίζει στα δυό,

τα όνειρά μου ματώνει,

με ένα τρόπο κρυφό!

Της καρδιάς τα κομμάτια,

όμως γίνα πολλά,

κι'ο σπασμένος καθρέφτης,

με ειρωνεία γελά!!!!!!

ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ

Της νύχτας τα όνειρά μου,
τα ράγιασες καρδιά μου,
και τάκανες κομμάτια από
γυαλί!!!
Σαν έφυγες μακριά μου,
μου πήρες τη χαρά μου,

γι'αυτό είμαι βουτηγμένη

στη σιωπή!!!!

Όμως εγώ καρδιά μου,

αυτά τα όνειρά μου
κομμάτια ραγισμένα

τα κρατώ!!!

Κι'αν απ'τη ματιά μου,

κυλούν τα δάκρυά μου,

εγώ παντοτεινά θα

σ'αγαπώ!!!!!

Της νύχτας τα όνειρά μου,

τα σκότωσες καρδιά μου,

και μέσα μου υποφέρω ,

και πονώ!

Λες και ήσουν ένας κλέφτης,

με πρόδωσες σαν ψεύτης,

στη μοναξιά μου, μ'αφησες

να ζω!!!!

ΤΙ ΘΕΛΩ ΚΑΙ ΟΝΕΙΡΕΫΟΜΑΙ

Στολίσαμε ένα όνειρο,
που ζήσαμε οι δυό μας,

με ουράνιου τόξου χρώματα,

του δώσαμε ομορφιά!

Σαν πίνακας ζωγραφικής,
έγινε το όνειρό μας,
λες και το φιλοτέχνησε,
ζωγράφος με φιλιά!!!

Επάνω αποτυπώσαμε
μόνο τις αγκαλιές μας,
με όνειρα τις κεντήσαμε,
γράψαμε τις ψυχές μας!
Όνειρα ταξιδιάρικα,
να πάμε σε άλλους τόπους,
εκεί που αγάπη και ανθρωπιά
γεμίζει τις καρδιές μας!

μα κάποιοι το ζηλέψανε,
το κλεψαν το όνειρό μας
και όσα εμείς διαλέξαμε
τα σκόρπισαν μακριά!!
Έγινε θρύψαλα τ'όνειρο,
γυαλιά κομματιασμένα,
η ζωγραφιά μας μάτωσε,
και ράγισε η καρδιά!

Τι θέλω και ονειρεύομαι,
αφου καλά το ξέρω,

πως τα όνειρά μου δεν κρατούν

και μόνη πάντα μένω???

ΚΑΛΛΥΝΤΙΚΗ ΜΑΣΚΑ ΓΙΑ ΡΥΤΙΔΕΣ

Είναι μια από τις καλύτερες μάσκες κατά των ρυτίδων
με αγνά φυδικά υλικά, απο το τετράδιο της πεθεράς μου,
η οποία ήταν αισθητικός για 50 χρόνια, από την Κέρκυρα
και όλες οι συνταγές που κληρονόμησα ,είναι 100ετών!!!

ΥΛΙΚΑ
3 κουταλιές της σούπας αλεύρι από κρυθάρι
3 κουταλιές της σούπας γάλαα φρέσκο.
1 κουταλιά της σούπας, πολύ ψιλοκομμένο διόσμο
1 κουταλιά της σούπας ,ψιλοκομένο σπανάκι
1 κουταλιά της σούπας αραιομένο μέλι!!

              ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Μέσα στο φρέσκο γάλα,διαλύουμε το κριθαρένιο αλεύρι,
και προσθέτουμε, το αραιωμένο ,μέλι,το οποίο, ελαφρώς
έχουμε ζεστάνει,για να αραιωθεί και ανακατώνουμε, πολύ
καλά τα τρία υλικά,ώστε να γίνουν παχύρευστος πολτός!
Μετά προσθέτουμε ,το διόσμο και το σπανάκι και τα δου΄
λεύουμε καλά, να γίνει μια ομοιογενής μάζα!Το βάζουμε ΄
υλικό, σε γυάλινο βαζάκι στο ψυγείο και το χρησιμοποιού
με από την άλλη ημέρα! Αυτό το μίγμα το αφήνουμε στο
πρόσωπό μας για 15 λεπτά, μεχρι να δούμε ότι τραβάει η
επιδερμίδα! μετά πλενόμαστε, πρώτα με χλιαρό νερό και
μετά με κρύο!Δεν χρειάζεται μετά να μπεί άλλη κρέμα,για
τί η επιδερμίδα λάμπει! Η μάσκα μπορεί να χρησιμοποιεί
ται ,κάθε 10 ημέρες,και να διατηρείται στο ψυγείο! Είναι η ΄
πιο μικρή δόση!!!Καλή επιτυχία φίλες μου!

ΣΕ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟ ΑΛΜΠΟΥΜ

Σ'ένα άμπουμ ξεχασμένο,
στο γραφείο σκονισμένο,
μια παλιά φωτογραφία,είδα
και θυμήθηκα!
Κάποια χρόνια περασμένα,
που ήταν όλα μαγεμένα,
και για αγάπη,μου μιλούσες
κι'εγώ ρίγησα!!!!

Μια παλιά φωτογραφία,

που μου έφερε ευτυχία,

την εφίλησα με δάκρυα

γιατί πόνεσα!
Μνήμες απ'τα περασμένα,
που ήταν όλα λατρεμένα,
την αγάπη που μου είχες
αναπόλεσα!!!!

Θύμησες μεσ'την καρδιά μου,
ξαναγύρισαν,
μέσα απ'τη φωτογραφία, με

συγκίνησαν!

Την αγάπη μου εκείνη,δεν

την ξέχασα!

είναι μέσα στην καρδιά μου,

δεν την έχασα!!!!

ΕΝΑ ΣΟΥ ΓΡΑΜΜΑ

¨Ενα σου γράμμα,έχω φυλλάξει
στο συρτάρι,

κιτρινισμένο απ'του χρόνου,

τη φθορά,

και το διαβάζω ,κάθε βράδυ,

με αγάπη,

για να θυμάμαι κάποια χρόνια

τρυφερά!!!!

Πάντα περίμενα πως θάρθεις,
να με πάρεις,
και να μου πεις με μια λαχτάρα
σ'αγαπώ,
και αν δεν ερχόσουν ,πάλι  ήθελα
να μάθεις,
πως μια κουβέντα σου περίμενα ,
να ζω!!!!

Αλλά δεν ήρθες να μου πεις για

την αγάπη,

¨ομως κρατώ το γράμμα σου,για

συντροφιά!
Κιτρινισμένο, είναι μέσα  στο
συρτάρι,

Το πήρα απόφαση ότι δεν θάρθεις

πια!!!

Είναι ένας πόνος μακρινός, που
με παιδεύει,

πάντα θυμάμαι τις τρελές μας ,

αγκαλιές!

Τότε ο ύπνος είναι αργός και δεν
με παίρνει!
γιατί το γράμμα είναι από όμορφες
στιγμές!

ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΘΥΜΑΜΑΙ

Ήταν μια νύχτα,με αστέρια γεμάτη,

και ένα φεγγάρι ,με κοκκινη χάρη

και εγώ σε ταξίδι στο όνειρο πήγα,

κλεισμένα τα μάτια,μα όμως σε βρήκα!

Σαν σμίξαν τα χείλη,καφτό το φιλί μας

με έρωτα πάθος,γεμάτη η ψυχή μας!

Τα μάτια  ανοίξαν να δω τη μορφή σου

Γλυκά τα φιλιά σου,με πήρε μαζί σου! 

Για πάντα θυμάμαι, τις ώρες εκείνες

κρυφό μυστικό, για μένα καρδιά μου,
ανάμνηση άσβεστη,για μένα οι μνήμες
μου δίνουν αγάπη και ελπίδα ,χαρά μου!

Αυτή η νύχτα ήταν γλυκιά, μαγεμένη,
κι' εγώ σε κρατούσα ,αγκαλιά δψασμένη!
και όταν τα χείλη μας σμίξαν με αγάπη,
σαν λάβα γινήκαν ,τα μέσα μας πάλι!
Καρδιές που μιλούσαν μ'αγάπη τη νύχτα
και δίναν φιλιά ,γεμάτα από γλύκα!
Οι μνήμες πολλές γι'αυτό και θυμάμαι
βαθυά στην καρδιά μου,για πάντοτε θάναι!!!!

ΠΕΡΠΑΤΗΣΑ ΜΟΝΗ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Πέρασες δίπλα απ'την ανάσα
μιας ελιάς,

μ'ένα παράξενο χαμόγελο στα

χείλη,

και εγώ σε ρώτησα,που είσαι

και που πας,

γιατί φορτώνεις την καρδιά μου

μόνο θλίψη!!!

Μα δεν μου μίλησες,δεν μούπες
σ'αγαπώ,
γύρισες πίσω και το έβαλες στα
πόδια,
λες και μου έλεγες, εγώ δεν είμαι
εδώ,
δική σου είναι η ζωή, μπροστά,
προχώρα!

Μόνη περπάτησα, μεσ΄το δρομάκι
της ζωής,
φόρεσα όνειρα τρελά και διαλεγ
μένα,
και αν άγγιξα την παγωνιά μιας
ψυχής,
στα αστέρια έφτασα και ας ήτανε
σβησμένα!!!!!

ΤΟ Σ "ΑΓΑΠΩ ΗΤΑΝΕ ΨΕΜΑ

Δεν είχα δύναμη να αντέξω,

αυτά τα λόγια τα πικρά!

Τα είπες όλα μαζεμένα,

σ'ένα λεπτό, σε μια βραδιά!!

Λες και έπαιζες ένα παιχνίδι,

με την δική μου την ζωή!

Λες και ήταν ένα παραμύθι,

που τόλεγες σε μια γιορτή!

Το σ'αγαπώ κι'αν μου το είπες,

ήτανε ψέμα τραγικό!

Και την αγάπη μου την είδες,
σαν ένα θέατρο πικρό!!!

Ήταν τα λόγια σου για μένα,

μια ξαφνική ανατροπή!

Σαν δυο φεγγάρια τρομαγμένα,

που βγήκαν μετά τη βροχή!

Και τι να πω να μ'αγαπήσεις,

ότι κι'αν πω είναι μικρό!

Και ότι κι'αν κάνω δεν γυρίζεις,

μα στην καρδιά μου ,σε κρατώ!!!

ΜΑΣΚΑ ΑΝΤΙΓΥΡΑΝΣΗΣ

ΥΛΙΚΑ
10 κουταλιές της σούπας χυμός από ρόδια
3κουταλιές αμυγδαλόλαδο
1γρ βασιλικός πολτός

Εκτέλεση

Μέσα στο αμυγδαλόλαδο ,ρίχνουμε τον χυμό

των ροδιών,και το βασιλικό πολτό,ανακατώνον

τας συνεχώς,μέχρι να ενσωματωθού τα τρία υλι

κά πολύ καλά! Όταν το μίγμα είναι έτοιμο,απλώ

νουμε,μόνο στο μέρος όπου υπάρχουν πολύ έντο

νες ρυτίδες και αφήνουμε τον πολτό 40 λεπτά πε

ρίπου,επάνω στην επιδερμίδα μας.Μετά ξεπλένου

με πρώτα με χλιαρό νερό και μετά με κρύο!

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

Αν δεν έχετε βασιλικό πολτό, τότε χρησιμοποιείστε
1 κουταλάκι ,όχι γεμάτο μέλι αγνό και αντί για αμυγδα
λόλαδο,βάλτε λάδι φαγητού αρίστης ποιότητας! Είναι ΄
συνταγή 100 ετων από την πεθερά μου, η οποία ήταν
αισθητικός για 50 χρόνια ατις κυρίες των ανακτόρων! 

ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ

Ήθελα απόψε να ρωτήσω
το φεγγάρι,
που σεργιανάει εκεί ψηλά
στον ουρανό,
αν θα μπορέσει να μου πει
που έχεις πάει

σε ποια αγκαλιά ,πήγες να πεις

το σ'αγαπώ!

Μα όταν κοιτάζω εκεί ψηλά,

νομίζω σβήνει,

λες και πονάει,είναι θολό και

σκυθρωπό!

Ούτε απάντηση και δρόμο δεν

μου δείχνει,

πονάει μαζί μου είναι κλαμμένο

και χλομό!!!

Τρέχει να φέξει,σε μια άλλη
γειτονιά,
πάει να μου δείξει με αγάπη
άλλο δρόμο!
Ξέρει πως είσαι σε μια άλλη
αγκαλιά,
και το φεγγάρι δεν αντέχει
τόσο πόνο!!

ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΟΣ ΚΑΙ ΥΠΟΦΕΡΩ

Ήθελα νάρθεις ,μόνο για λίγο,
να ξανακούσω το σ'αγαπώ!
Στα δυο σου χέρια,να με κρατήσεις,

να παίξουμε ξανά κρυφτό!!!

Που νάσαι αλήθεια,που να γυρίζεις

γέμισα θλίψη, το βράδυ αυτό!

Ποια μάτια τώρα εσύ αντικρύζεις,

κι'εγώ μονάχος εδώ πονώ!!!!

Είμαι μονάχος και υποφέρω,

κι'έχω τον πόνο για συντροφιά,

μα αν ξανάρθεις,και εγώ δεν ξέρω,

πως θα τελειώσει αυτή η βραδιά!

Έλα για λίγο, μόνο ένα βράδυ,
να μου γεμίσεις πάλι με φως,

να νιώσω αγάπη, μεσ'το σκοτάδι,

και να φωνάξω είσαι ο ουρανός!!

Να μ'αγκαλιάσεις στα δυό σου χέρια,

και να μου δώσεις γλυκά φιλιά,

έλα για λίγο, μαζί μ'αστέρια,

να νιώσω αγάπη μεσ'την καρδιά!

EINAI ΚΑΠΟΙΕΣ ΝΥΧΤΕΣ

Είναι κάποιες νύχτες,
που καρδιές ραγίζουν
νύχτες που τα αστέρια
σβήνουν ξαφνικά!
Τότε τα όνειρά μου
χάνονται και φεύγουν
και μεσ'το σκοτάδι,
νιώθω μοναξιά!!!

Λιώνει το φεγγάρι
και εγώ μοναχή μου,
χάθηκε η αγάπη,
νιώθω ερημιά!!
είναι αυτές οι νύχτες,
πουτις προτιμάει
μια θλιμμένη φίλη,
που είναι ,η μοναξιά!!!

Και ούτε με ρωτάει
αν εγ'ω την θέλω,
μόνη της θρονιάζει ,
με πολύ χαρά!!
Λες και θέλει κάτι,
να πάρει από μένα,
μπορεί την αγάπη
που έχω στην καρδιά!
Και όλο μου φωνάζει,
είμαι η μοναξιά!!!!!



ΜΑ ΔΕΝ ΣΕ ΒΛΕΠΩ ΠΟΥΘΕΝΑ



Σφυρίζει το τρένο και εγώ,

στο σταθμό, περιμένω!

Σε κάποιο σκαλί του συρμού,

να δω να φανείς!

Γεμάτη με δάκρυα στα μάτια,

με πόνο να κλαίω,

να ψάχνω με βλέμμα θολό,

τη σκιά μιας μορφής!!!

Μα δεν σε βλεπω πουθενά
και υποφέρω,
με την καρδιά μου να χτυπά,

χωρίς να θέλω!

και στο βαγόνι,με το δάκρυ

ανεβαίνω,

γιατί έχω πόνο στην καρδιά,

και σε λατρεύω!

Σφυρίζει το τρένο και παίρνω

μαζί τα όνειρά μου,

βαγόνι να ανέβω,με πόνο

κοιτάζω να βρώ!

Χωρίς την ελπίδα ,να σ'έχω

και πάλι αγκαλιά μου,

στο πρώτο βαγόνι που βλέπω

θα πρέπει να μπω!!!

ΣΚΟΡΠΙΣΜΕΝΕΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΕΣ

Μια καρδιά ζωγραφισμένη
με μια κόκκινη μπογιά,

Προσθήκη λεζάντας



μου'στειλες με ένα γράμμα,

και με γράμματα χρυσά,

μούγραφες λόγια αγάπης,

λέξεις πολύ τρυφερές,

πως για μένα αναστενάζεις,
κι'είναι οι ανάσες σου πνιχτές!!!!

Σκόρπιες μέσα μαργαρίτες,

που δεν είχαν μυρωδιά,

μαραμένες ,σαν τις ώρες,

που με πνίγει η μοναξιά!

Όμως έπαιξα μαζί τους

και ρωτούσα,αν μ'αγαπάς

και η απάντηση που πήρα,

ήταν ότι μ"αγαπάς!!!!

Σαν τα πέταλα μαδούσα

άκουγα το σ'αγαπώ,

και έσκυβα και τα φιλούσα

νόμιζα ,πως είσαι εδώ!

ΤΡΟΜΑΞΕΣ ΟΛΑ ΤΑ ΓΙΑΤΙ

Έγινες χίλιες δυο σκιές ,
και αποχώρησες!
και γλίστρησες κρυφά,
απ'τις χαραμάδες!
Χωρίς ντροπή,με ψέμματα
μουντζούρουσες,
και λέρωσες εικόνες,
μιας αγάπης!

Με πόνεσες και τρόμαξες,
όλα μου τα γιατί!
μου άφησες τους φόβους μου
στην άκρη!
Και βρέθηκαν τα όνειρα
και οι ελπίδες μου,
σε θάλασσα που ήταν πλατυά
και με μεγάλα βάθη!!

Αλλά εγώ δεν βούλιαξα,
σ'έβγαλα απ'τη σκέψη!
τι κι αν εσύ ,μεσ'τη σκιά,
βγήκες σαν ένας κλέφτης,
Θέλω να μάθεις ,ότι μου
άλλαξε η ζωή!
Γιατί δεν ταίριαζε σε μένα
ένας ψεύτης!

ΛΙΚΕΡ ΑΠΟ ΚΕΡΑΣΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ

Είναι το γνωστό μας ΤΣΕΡΙ λικέρ απο κεράσια αλλά με μια γεύση τελείως διαφορετική! Η συνταγή είναι από το βιβλίο μαγειρικής που κληρονόμησα από την πεθερά μου και είναι 100 ετων!Τώρα που είναι η εποχή των κερασιών ,αν δεν την ξέρετε και δεν έχετε άλλη δική σας ,είναι από τις πιο καλέςκαι τις πιο εύκολες! Τα υλικά είναι τα εξής! 1 κιλό κεράσια μαύρα και ώριμα,1και μισό κιλο κονιάκ η ρούμι η και ανάμικτο ακόμα,750γρ ζάχαρη ψιλή,μερικά καρφάκια γαρύφαλλα και 1 ξυλάκι μικρό κανέλα προαιρετικό! ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Κόβουμε τις άκρες των κοτσανιών εκεί που είναι ο κόμπος τους,και τα πλένομε καλά.Τα αφήνουμε να στραγγίσουν απο το νερό και μετά τα βάζουμε σε ένα βάζο που να κλείνει πολύ καλά.Μέσα στο βάζο ρίχνουμε το κονιάκ .την ζάχαρη,τα αρωματικά,(ΓΑΡΥΦΑΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΝ¨ΕΛΑ)και αφου κλείσουμε καλά το βάζο το αφήνουμε στον ήλιο 2 μήνες,αν θέλετε και περισσότερο,κουνώντας το κάπου-κάπου ,γαι να διαλυθει η ζάχαρη την οποία φυσικά έχουμε ανακατώσει και απο την αρχή. Μετά τις 2 μήνες σταγγίζουμε το σιρόπι που έγινε και το τσέρι μας είναι έτοιμο!Αν όταν το στραγγίσουμε μας φανεί αραιό και το θέλουμε πιο γλυκό τότε βράζουμε  ένα ποτήρι του νερού,με ένα και μισό ποτήρι Ζάχαρη για 5 λεπτά και αφού κρυώσει καλά το ρίχνουμε στο ποτό μας! Είναι θαυμάσιο και όσο μένει τόσο καλύτερο γίνεται! Για όσες το κάνουν καλή επιτυχία!

ΠΟΥ ΝΑ ΧΑΡΙΣΩ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΝΟΥ

Όλη η ζωή μου ένα ψέμμα,
ένα παράθυρο κλειστό,
ένα ταξίδι δίχως τέρμα
μία ζωή χωρίς σκοπό!!
Ένα παιχνίδι η ζωή μου
μία κομμένη αναπνοή,
κι'εγώ με πόνο στην ψυχή μου,
ταξίδι δίχως αντοχή!!!

Που να χαρίσω την καρδιά μου,
ποιός να μου δείξει τη ζωή?
μπορει να είναι όλα ωραία,
μα εγώ δεν έχω αντοχή!....
Μοιάζει με ολόγιομο φεγγάρι,
μα πως να φτάσω ως εκεί?
Σαν ένα παιδικό παιχνίδι,
που μου το στέρησε η ζωή!!!

Πως θάθελα να κάνω ένα ταξίδι,
μαζίσου ναανεβώ στον ουρανό?
Να νιώσω σαν παιδί,μ'ενα παιχνίδι,

να φτάσω στο φεγγάρι να το δω!!

Προσθήκη λεζάντας

ΣΟΥ ΧΑΡΙΖΩ ΜΕ ΑΓΑΠΗ

Σου χαρίζω με αγάπη,
το χρυσό δαχτυλίδι,
που μου άφησε η μάνα,
και το φόραγε εκείνη!
Να το έχεις μωρό μου,
επειδή σ'αγαπώ,
στο συρτάρι το είχα
σαν κρυφό φυλαχτό!

και ποτέ να μη φύγεις
στο χαρίζω με αγάπη,
να το βάλεις στο χέρι,
σα να τόχεις ανάγκη!
να θυμάσαι για χρόνια,
πως το φύλαγα πάντα
νατο δώσω σε σένα,
σαν αντίκα απ'τη μάνα!

Αν ποτέ σου μωρό μου
θες να φύγεις μακριά
το χρυσό δαχτυλίδι,
θα σε φέρει ξανά!!!!
Γιατί είναι κειμήλιο
απ'τη μάνα γλυκό,
σαν μου είπε αντίο ,
ένα βράδυ πικρό!!!1

ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ

Στη γειτονιά του φεγγαριού,
μου έκλεψες τα φιλιά μου,
κι'όπως τ'αστέρια μέτραγες
μου έλεγες καρδιά μου<
πως μ'αγαπάς αληθινά,
και ειμαι στην καρδιά σου,
όλου του κόσμου η αγκαλιά,
τα αστέρια τα δικά σου!!

Αλλά όμως με ξεγέλασες,
και πίστεψα σε σένα,
τα όνειρά μου γκρέμισες,
και η αγάπησου για μένα,
ήτανε πάντα ψεύτικη,
έκλεψε την καρδιά μου,
με όσα αστέρια μούταξες,
σβήσαν και τα όνειρά μου!

Τώρα μου ράγισε η καρδιά
χαθήκαν τα όνειρά μου,
για μια χαμένη αγκαλιά
κυλούν τα δάκυά μου!
Γι'αυτό γυρεύω μάγισσες ,
να ρίξουν τα χαρτιά μου,
και να μου πούνε αν μπορείς,
να ξαναρθείς κοντά μου!!!

ΟΤΑΝ ΕΧΕΙ ΡΟΖ ΦΕΓΓΑΡΙ

Όταν έχει ροζ φεγγάρι
σε μια θάλασσα γαλάζια,
και τ'αστέρια λαμπυρίζουν,
σαν μια φλόγα απο λαμπάδα!
Τότε η νύχτα μου γελάει,
λες και παίζει ένα σκοπό
και η καρδιάμου αναστενάζει
με παράπονο πικρό!!

Τέτοιες νύχτες οι αναμνήσεις
βγάζουν νύχια και ματώνουν,
σκοτεινές οι συνειδήσεις
έρχονται καιμ'ανταμώνουν!

Όταν έχει ροζ φεγγάρι
και τ'αστέρια κοκκινίζουν,
νοσταλγώ τα περασμένα,
και τα μάτια μου δακρύζουν!
Τότε οι νύχτες μου δεν φτάνουν,
μακριά στον ουρανό,
κι'αν τα μέσα μου σπαράζουν ,
εγώ πάλι σ'αγαπώ!!!!

Σκοτεινές οι συνειδήσεις,
έρχονται και μ'ανταμώνουν,
τέτοις νύχτες οι αναμνήσεις
με τα νύχια με ματώνουν!

ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΝΑ ΠΟΥ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ ΣΗΜΕΡΑ

Τι να γράψει κανείς για την Μάνα! Είναι η πιο γλυκιά μορφή στη ζωή μας! Είναι ταυτόσιμη με τη θυσία, την προσφορά, την απέραντη στοργή και την αγάπη!Η καρδιά της μάνας ,είναι μια Άβυσσος στο βάθος της οποίας βρίσκεται πάντοτε ,η συγνώμμη!Τα παιδιά για τη μάνα ,είναι οι άγκυρες,που την κρατάνε στην ζωή, παρά το λάθη που πολλές φορές κάνουν και την πληγώνουν! Κανείς ποτέ δεν μεγαλώνει ολότελα,πριν φύγει η μάνα απο την ζωή!Όσο εκείνη ζει,όλοι νομίζουμε ότι είμαστε ακόμα μικρκά παιδιά και φωνάζουμε μάνα στον πόνο και στην χαρά!Μια καλή μάνα ,μοιάζει με χίλιους δασκάλους!Τις μάνες λοιπόν όλου του κόσμου,ας σμίξουμε μέσα στην καρδιά μας,όχι μόνο σήμερα μα και κάθε μέρα,με όποιο χρώμα και με όποιες συνθήκες! Όλες οι μάνες γίνονται ένα, μέσα απο την γέννα,που φέρνει την συνέχεια του ανθρώπου στην ζωή,μέσα απ'την αγάπη,που έχει πάντα εκείνη για τα παιδιά της!Από όποιο τόπο και αν προέρχεται,σε όποια γλώσσα και αν μιλάει,η μάνα είναι μία αναντικατάστατη και μοναδική! Χρόνια πολλά σε όλες τις μάνες του κόσμου! αξίζει να γράψω μια στροφή ,για την γιορτή της! <<<ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΜΑΚΡΙΑ ΔΕΝ ΣΕ ΚΡΑΤΑ ,ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΙ Η ΜΑΝΑ ΣΟΥ ΠΟΥ ΠΑΝΤΑ Σ'ΑΓΑΠΑ ΚΑΙ ΣΤΑΛΑ-ΣΤΑΛΑ ΜΑΖΕΥΑ ΤΗΝ ΑΘΩΟΤΗΤΑ ΣΟΥ ΜΕΣΑ ΑΠ'ΑΥΤΗΝ ΑΧΛΟΜΙΑΣΤΑ ΕΨΑΧΝΑ ΤΑ ΟΝΕΙΡΆ ΣΟΥ!>>

ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ

Η ζωή δεν είναι μόνο γλέντια και χαρές,είναι μια ολόκληρη διαδρομή,
ένας σταθμός,ένα τρένο,ένα βαγόνι,για τον καθένα διαφορετικό,μια
γραμμή,που μαζεύει συνεχώς και κάποτε τελειώνει!Άλλοι προχωρούν
και πάνε μπροστά,και άλλοι συναντούν τον πόνο και την πίκρα,την μονα
ξιά και την σιωπή! Δυστυχώς  στην ζωή,την σειρά ,την χαλάει μόνο ο θά
νατος,που δεν μπορείς να τον διορθώσεις,γιατί δεν είναι λάθος,για να μπο
ρέσει να διορθωθεί,αλλά είναι ένα τελειωτικό συμβάν,μια πράξη, που τα
κόβει όλα στη μέση και είναι κανείς υποχρεωμένος ,να κάνει τον λογαριασ
μό του ,χωρίς τον ανθρώπινο παράγοντα!!!Δυστυχώς η ζωή και ο θάνατος

είναι οι αρχιτέκτονες  και οι εκτελεστές της μοίρας μας!

ΤΩΡΑ ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ¨ΕΧΟΥΝ ΚΛΕΪΣΕΙ

Τα φώτα γύρω μου σβηστά μέσα
στη νύχτα,
Δεν έχει αστέρια και φεγγάρι ,
ο ουρανός!
Είναι η καρδιά μου ραγισμένη
και με πίκρα,
σκοτάδι γύρω μου σαν τούνελ,
δίχως φως!

Τώρα οι δρόμοι έχουν κλείσει
στη ζωή μου
Όλα αλλάξαν ξαφνικά σε  ένα
λεπτό!
Τώρα για σένα κλαίει μόνο
η ψυχή μου,
μούπες κουράστηκες να λες
το σ'αγαπώ!!!!

Αλλάξαν όλα ξαφνικά μεσ'την
καρδιά μου
άδεια τα χρόνια που δεν είμαστε
μαζί!
Έχουν σκορπίσει τώρα πια τα
όνειρά μου,
σαν το φεγγάρι, που δεν φέγγει
πια στη γη!!!

ΤΩΡΑ ΜΟΝΑΧΟΣ ΕΙΜΑΙ

Το τρένο είχε φτάσει,
γεμάτο στο σταθμό
κι'εγώ ορθός με πόνο,
να ψάχνω να σε δω!
Χαράματα νομίζω,
και 'συ δεν κοίταζες
ανέβαινες στο τρένο,
και παραφύλαγες!!!

Τώρα μονάχος είμαι,
πικρά τα δειλινά,
και βγαίνω στο μπαλκόνι,
με μια θολή ματιά!
μα κι'αν περνούν τα τρένα,
εσύ στο πουθενά,
και μένα η ζωή μου,
με δίχως αγκαλιά!!!

Ανέβηκες στο τρένο,
και έφυγες μακριά,
χωρίς να χαιρετίσεις
να ρίξεις μια ματιά!
και ούτε ένα δάκρυ,
να τρέχει απ'τη ματιά
όλα τά είχες ξεχάσει,
αγάπες και φιλιά!

Μα εγώ θα περιμένω,
και λέω πως θα φανείς
σαν δώρο στην αγάπη,
μπορεί να ξαναρθείς!!

ΩΡΕΣ ΟΛΟΚΛΗΡΕΣ ΚΟΙΤΩ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ

Άμα μιλούσε το φεγγάρι
και το ρώταγες,
θα σούλεγε πως είμαι εδώ
και περιμένω!
Πως το κοιτάζω δακρυσμένη
ώρες ατέλειωτες,
και όλο ρωτώ,για το άλλο
μισό ,το αγαπημένο!

Ώρες ολόκληρες κοιτώ
στον ουρανό,
σε νύχτες που έχειξαστεριά
και σε θυμάμαι!
Που νάσαι άραγε,γιατί δεν
είσαι εδώ?
Όμως απάντηση δεν παίρνω
και φοβάμαι!!

Και απόψε που τα αστέρια
έχουν χορό,
και το φεγγάρι τριγυρνά
ανάμεσά τους,
σαν μισοφέγγαρο,μεσ'τη
ζωή και εγώ
σ'αναζητώ στου ουρανού
την γειτονιά τους!!!!

AΓΟΝΗ ΓΡΑΜΜΗ

Δεν ήταν γόνομη η γραμμή,
σ'αυτό μας το ταξίδι,
και έρημη ήταν η ακτή,
σαν φτάσαμε εκεί!!!
Άφωνη ήταν η κραυγή,
δεν έβγαινε,απ'τα στήθη,
ήταν λυπητερή η στιγμή
αγάπη μου χρυσή!!!


Στέρεψε πάλι η πηγή,
στο ίδιο μας ταξίδι,
ήταν πηγή που δρόσιζε,
παντοτινά τα χείλη!
Δεν ήταν γόνιμη η γραμμή,
μα είχαμε ένα μαντήλι,
τα δάκρυα να σκουπίζουμε,
πάλι απ'την αρχή!!!!

Έσβησε η αγάπη μας,
και η ζωή για μας,
χάθηκε γρήγορα η γραμμή,
άγονη ήταν σε μας!!
Κόπηκε εκείνη η χορδή,
που έδενε την αγάπη,
δεν ήταν τόσο φλογερή ,
δεν ήτανε μεγάλη!

Τώρα δεν είμαστε μαζί,
σκορπίσαν τα όνειρά μας,
ήτανε άγονη η γραμμή,
και άδεια η αγκαλιά μας!

Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΓΕΜΙΣΕΙ ΑΠΟ ΣΕΝΑ!

Η ζωή μου έχει γεμίσει από σένα
την αγάπη μας την έχω φυλαχτό!
Το πρωί όταν μου λες την καλημέρα
πλημμυρίζω από χαρά και σ'αγαπώ!!

Μεσ'τα μάτια τα δικά σου η ζωή μου,
στον παράδεισο με όνειρα έχει φτάσει!
Η αγάπη σου χαιδεύει την ψυχή μου,
ένας έρωτας τρελός ,με συναρπάζει!!

Η δική μας η αγάπη, δεν τελειώνει,
σαν μια θάλασσα μεγάλη, σ'αγαπώ!!
Ένας έρωτας που πάντοτε φουντώνει,
Δεν υπάρχουν άλλα λόγια να στο πω!

Ένα μικρό απόσπασμα απο το βιβλίο που γράφω αυτη την εποχή με τίτλο Η ΚΑΜΠΟΥΡΙΤΣΑ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΖΩΓΡΑΦΟΣ

       - Άκου να δεις κορίτσι μου! Ζωή, δεν είναι μόνον ο γάμοςκαι η ομορφιά!
Ζωή είναι να νιώθεις ευτυχισμένη, με ότι γεμίζει την δική σου καρδιά. Η ευτυ
χία κορίτσι μου,είναι μια στιγμή, που μπορεί να την πετύχεις,αλλά και μπορεί
να μην την δεις ποτέ!!
      Τι χρώμα έχει η Ευτυχία μπαμπά και πως να την ανακαλύψω ,για να γίνω
και εγώ ,έστω για λίγο, ευτυχισμένη?
      Δεν έχει χρώμα κορίτσι μου, μπορεί να είναι ένας ήχος,μια μυρωδιά γνώρι
μη και αγαπημένη,αχνή και αλαργινή,η μπορεί και το ουράνιο τόξο,με τα ωραία
φωτεινα χρώματα,που βγαίνει πάντοτε, μετά τις καταιγίδες και τους κεραυνούς!
Όμως εσύ κορίτσι μου είμαι σίγουρος, ότι θα την ανακαλύψεις ,στο ταλέντο σου
που σε φωνάζει να το προσέξεις!Εγώ ξέρω πως έχεις μαγικά χέρια,σε βλέπω με
πόση ευκολία σχεδιάζεις,και πιστεύω, ότι ο Θεός ,σου χάρισε απλόχερα αυτό το
ταλέντο,για να σε κάνει ευτυχισμένη και να μην σκέπτεσαι συνέχεια το πρόβλημα
με το σώμα σου!Εγώ θα είμαι πάντα δίπλα σου,για να σε βοηθω!
     Πως μπορώ να ζήσω μπαμπά με τέτοιο σώμα;
Μα εγώ σε φαντάζομαι μεγάλη ζωγράφο,και πρέπει να ξέρεις ,ότι η ζωγραφική δεν
χρειάζεται σώμα αλλά χέρια και μυαλό πολύ λαμπερό και αυτά εσύ τα έχεις και τα
δυο!!!!
      Σ'ευχαριστώ μπαμπά μου! Μόνο εσύ έμεινες να μ'αγαπάς!

ΘΕΛΩ ΟΛΑ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΟΥ

Θέλω το χαμόγελό σου,τηνκαρδιά μου
να μελώνει,
και τους πόνους της ψυχής μου,πάντα να
τους διορθώνει!
Κι'όλα τα γλυκά φιλιά σου,να μου δίνουν
τη χαρά,
και να μοιάζει η αγκαλιά σου μία βάρκα
με κουπιά!

Θέλω όλα τα όνειρά σου,να τα έχω
αγκαλιά,
και να είναι στην καρδιά μου μια
ωραία συντροφιά!
Θέλω το χαμόγελό σου την ψυχή μου
να μελώνει,
και να γίνει η αγκαλιά σου,μία βάρκα,
με τιμόνι

Θέλω να είναι η αγκαλιά σου,ένα απάνεμο
λιμάνι,
να στεγάσω τα όνειρά μου και παρέα ,
να'ναι οι γλάροι!
Και όταν ο βορριάς φυσάει και το κύμα
είναι αφρισμένο,
με αγάπη στο λιμάνι ,πάντα εγώ θα
περιμένω!!!!!!

Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΓΕΜΙΣΕΙ

Η ζωή μου έχει γεμίσει απο σένα,
την αγάπη μας κρατώ μεσ'την καρδιά,
το πρωί όταν μου λες την καλημέρα,
πλημμυρίζω και χορταίνω από χαρά!

Μεσ'τα μάτια τα δικά σου ,η ζωή μου,
στον Παράδεισο με όνειρα έχει φτάσει,
Η αγάπη σου γεμίζει την ψυχή μου,
ένας έρωτας τρελός με συναρπάζει!

Η δική μας η αγάπη, δεν τελειώνει
σαν μια θάλασσα μεγάλη σ'αγαπώ,
στηνκαρδιά μου ένα όνειρο φουντώνει,
δεν υπάρχουν όμως λόγια να στο πώ!!!!!

ΧΑΘΗΚΑΝ ΝΩΡΙΣ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ

Χάθηκε νωρίς το Καλοκαίρι,
μπήκε ο χειμώνας ξαφνικά!
Πήρε του φθινόπωρου το αστέρι,
μόνο την βροχή, στην αγκαλιά!
Ήρθανε στα φύλλα της καρδιάς μου,
χιόνια παγωμένα απ'το βορριά,
πάγωσαν μαζί και τα όνειρά μου,
σε μια χειμωνιάτικη βραδιά!!!!

Χάθηκαν νωρίς τα όνειρά μου,
λες και μου τα σκόρπισε ο βορριάς,
κι'έγινε κομμάτια η καρδιά μου,
σαν μικρό νησί της λησμονιάς!
Τώρα η ψυχή μου παγωμένη,
κι'ούτε μια ακτίνα πια ζεστή,
έμεινε η καρδιά μου προδομένη,
σαν χειμώνας όλη μου η ζωή!

Κι'ήρθανε στα φύλλα της καρδιάς μου
χρόνια παγωμένα απ'το χιονιά,
πάγωσαν μαζί και τα όνειρά μου,
σαν μια χειμωνιάτικη βραδιά!!!!

KAI AΣ ΗΣΟΥΝ Η ΜΕΓΑΛΗ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗ

      Σε πότισα με δάκρυα την ζωή σου,
      σου γέμισα μονάχα με καημούς,
      σου γκρέμισα ότι είχες στην ψυχή σου,
      φόρτωσα την καρδιά σου στεναγμούς!

      Και ας ήσουν η μεγάλη μου αγάπη,
      και ας ήσουν της καρδιάς μου, ο παλμός
      τα όνειρα τα άφησα  στην άκρη,
      χαμένος πια  για μένα ο καιρός!!!

      Στα σύννεφα περπάτησα μαζί σου,
      και μέτρησα τα αστέρια του ουρανού!
      Φεγγάρια φλογισμένα είδα μαζί σου,
      σε κράτησα αγκαλιά μέσα στο νου!!!!!

EIΝΑΙ ΣΤΙΓΜΕΣ

Είναι στιγμές που έχεις ανάγκη μια αγκαλιά.
Είναι στιγμές που έχεις ανάγκη ένα χάδι!
Είναι στιγμές ,που έχεις ανάγκη να σου πουν,
πως είμαι εδώ,και όλα καλά θα πάνε!!!!

Είναι στιγμές που θέλεις κάποιος ένα δάκρυ
Το μάγουλό σου, να σκουπίσει, όταν κλαις!
Να σ'αγκαλιάσει με χαρά, να βάλει πλάτη,
στα βάσανά σου και αν ακόμα δεν τα λες!

Είναι στιγμές ,που ούτε θέλεις να το βλέπουν,
ότι φοβάσαι και  πονάς μεσ' την καρδιά!
Να καταλάβουν ,όμως θέλεις, ότι τρέχουν,
δάκρυα πόνου, και είσαι δίχως αγκαλιά!!!!

Είναι στιγμές που αναζητάς κάποιον κοντά σου,
και ένα χέρι να σε σφύξει δυνατά!
Όταν θα πέφτεις, έναν ώμο να στηρίζει,
τα όνειρά σου που είναι πάντοτε θολά!!!!!

Είναι στιγμές που αναζητάς την καλημέρα,
κάποιον κοντά σου να μιλήσεις να του πείς,
πως είσαι εδώ και περιμένεις άσπρη μέρα
για να σου δείξει ένα δρόμο θαλπωρής!!!!

Κουβέντες γλυκές από ένα φίλο Ποιητή απότην Ιαπωνία

Τα λόγια σου με γλύκαναν
και οι ευχές σου όλες!
Νάναι στρωμένη η στράτα σου,
μετου Μαγιού τις βιόλες!
Πάντα γλυκιά νάναι η φωνή,
να τραγουδούν τα χείλη!
Και πάντα νάχεις στην καρδιά
τα λούλουδα του Απρίλη!

Είναι λόγια ξεχωριστά που εγώ δεν
μπορώ να ξεχάσω,αφού μου τα έγραψε
ένας φίλος που κατάλαβε το ταλέντο
μου στην ποίηση!!!!

ΘΑ ΖΩΓΡΑΦΙΣΩ

Θα ζωγραφίσω την ζωή μου σε καμβά,
θα βάλω χρώμα πορφυρό να κοκκινίζει!
Και την αγάπη μου θα γράψω,με χαρά,
να ξαναδείς ποιός τη ζωή μου την ρυθμίζει!

Θα ζωγραφίσω τα όνειρά μου,σε καμβά,
να έχουν χρώμα ζωηρό ,έτσι το θέλω!
Θάμαστε επάνω στον καμβά με αγκαλιά,
θα σου φωνάζω σ'αγαπώ,θα σε προσέχω!

θα ζωγραφίσω,τη δική μας γειτονιά.
όλα τα χρόνια που περάσαμε οι δυό μας!
Τα πρωινά ,που παίζαμε όλοι σαν παιδιά,
Τις Κυριακές,μα και τα γέλια, στο στενό μας!!!

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ Ο ΒΟΡΡΙΑΣ

Έχω κρεμάσει στο μπαλκόνι
ένα μαντήλι!!
Να το φυσάει ο νοτιάς και ο βορριάς!
Για να νομίζεις είμαι εδώ και
περιμένω,
να ξανακούσω με χαρά, να τραγουδάς!

Ποιός είναι αλήθεια ο άνεμος,
που σέχει παρασύρει?
Και όλα τα φύλλα της καρδιάς,
μακριά, τάχει σκορπίσει?

Μέρες και νύχτες ,ένα ρεύμα
με χτυπάει!
και το μαντήλι, το τινάζει
ο βορριάς!
κανείς δεν ξέρει ,που ο αγέρας
μέχει πάει,
μπορεί σε μέρη, που φυσά πάντα
νοτιάς!!!! 

ΚΡΑΤΑΜΕ ΣΦΙΧΤΑ

Θάθελα να σου μλήσω,
για όνειρα που'ναι τρελά,
γαι ανθρώπους που δε ζουν
χωρίς αγάπη!!!
Θάθελα να σου ζητήσω,
να ανοίξεις τα φτερά,
και να φτάσεις στο φεγγάρι,
γιατί λάμπει!!!

Θάθελα οι δυο να πάμε,
σε άλλους τόπους μακρινούς,
και του έρωτα να βρούμε
τα φτερά!!!!
Θάθελα να σε γνωρίσω,
σε καινούργιους ουρανούς,
όπου η Άνοιξη θα ζει
παντοτεινά!!!!

Κράτα με σφιψτά τα χέρια
και μαζί να ονειρευτούμε,
ήρθε η ώρα να γνωρίσεις
την ελπίδα!
Κοίταξε ψηλά  τον ήλιο,
το φεγγάρι και τ'αστέρια,
πως μας στέλνουν μιας
αγάπης μελωδία!!!!

ΣΑΝ ΠΕΡΑΣΑΝ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΠΟΥ Σ' ΕΙΔΑ

Σε έχω πάντα, μέσα στην καρδιά μου,
και ας είσαι μακριά και δεν μπορώ,
να σκέφτομαι μαζί σου τα όνειρά μου,
να μην τολμάω, να φωνάξω σ'αγαπώ!!!

Όλοι μου λεν, πρέπει να σε ξεχάσω,
να σχίσω την φωτογραφία που κρατώ,
μονάχη μου ,να ξέρω θα περάσω,
και μόνη να βρεθώ, σ'άλλο σταθμό!!!

Μακάρι να μπορούσα να το κάνω,
ποτέ για σένα, ξανά να μη ρωτώ,
που είσαι και που μένεις να προλάβω,
τα μάτια σου τα γκρίζα,μήπως δω!!!

Σαν πέρασαν τα χρόνια κάπου σ'είδα
να περπατάς μονάχος στη βροχή,
στα μάτια σου ,όμως είδα καταιγίδα
κατάλαβα και κρύωσε η ψυχή!!!!!!

ΣΑΝ ΑΛΛΗ ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΘΥΣΙΑΖΟΥΝ

Βαδίζομαι στο άγνωστο όλοι χωρίς ελπίδα,
κατάμαυρα τα σύννεφα σκεπάζουν την Πατρίδα!
Για μας οι ξένοι συζητούν, χωρίς να μας ρωτούνε,
όλοι τους να μας σώσουνε λένε πως προσπαθούνε!!

Για μας αποφασίζουνε, χωρίς να μας ρωτήσουν,
χωρίς εμάς το μέλον μας,άλλοι προγραμματίζουν!
Ακούμε ,για κουρέματα και για χρεοκοπία,
Δράμα με γέλιο  έγινε ,αυτή η Ιστορία!!!!

Το πρόβλημά μας ,έγνε πρόβλημα του Πλανήτη
πόλεμος οικονομικός ,χωρίς να ανοίξει μύτη!
Και από την σωτηρία μας και άλλοι θα σωθούνε
για την θυσία τα αρνιά ,θα πρέπει να βρεθούνε!!

Σαν άλλη Ιφιγένεια ,την χώρα θυσιάζουν,
σκληροί, χωρίς αισθήματα,το κέρος τους κοιτάζουν!

ΔΕΝ ΑΠΟΜΕΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ¨ΑΛΛΟ

Μας φέρανε τους ξένους να μας σώσουν
και μπήκαν στου σπιτιού μας την φωλιά!
Μας λήστεψαν ,για να μας ξαλαφρώσουν,
μας πέταξαν ,σε ξένη αγκαλιά!!!
Μας  κλέψαν του ονείρου  τα φεγγάρια,
μας πέταξαν,την πείνα  στην ποδιά!
Μας είπαν για χαρά σας πολλικάρια,
να φύγητε ξανά ,για Λειβαδιά!!!!!

Μας πήρανε του ήλιου τις ακτίνες,
μας κάρφωσαν μαχαίρι στην καρδιά!
Μας έσβησαν τελείως τις ελπίδες,
και τίποτα δεν απομένει πια!!!!
Μας βούλιαξαν ,για να μας ανορθώσουν,
μας βάλανε θηλιά και στο λαιμό!
Μας έσβησαν ,για να μας διορθώσουν,
μας σταύρωσαν αυτοί, σαν το Χριστό!

Μας φέρανε στο χείλος της Αβήσσου,
μας σπρώχνουνε ,να πέσουμε σ'αυτή!
Δεν έχουμε κλειδιά του Παραδείσου,
στην κόλαση θα πάνε ,πρώτα αυτοί!
Στο τέλος, η ψυχή μας θα νικήσει,
θα μείνει όρθια στην λύσσα του Βορριά!
Θα είναι αυτή ,που θα μας αναστήσει,
για να ανθίσουνε και πάλι τα κλαδιά!!1